ارزيابي ريسك خطر محور با مقايسه دو رويكرد AHP و TOPSIS فازي

امروزه توجه به اهميت مديريت در ايمني به سرعت در حال رشدبوده وصنايع بدنبال راهكارهاي تازه وبهتري در اين زمينه مي باشند. يكي از مهمترين بخش ه اي مديريت ايمني ،ارزيابي ريسك است كه به شناسايي خطرات واندازه گيري آنها مي پردازد. بعداز ارزيابي ريسك، مدير ايمني اقدامات كنترلي مناسب براي كاهش ريسك را انتخاب مي كند. بيشتر اقدامات كنترلي مانند سيستم ه اي اعلام و اطفاءحريق، آموزش ه اي ايمني، سيستم ه اي چرخش كار، تعمير و نگهداري و ... بر روي مجموعه ايي از فعاليت ه ااعمال مي شود كه در اينصورت نياز است تا ارزيابي ريسك صورت گرفته نيز بر اساس انواع خطرات دسته بندي گردد. اما تا كنون باچنين نگاهي ارزيابي ريسك صورت نگرفته است. در اين مقاله براي ارزيابي ريسك خطر محور سه روش معرفي شده است كه در روش اول ابتدا ساختار شكست خطرات براي محيط كاري تعريف مي گردد و سپس پس از تعيين سلسله مراتب ايجاد شده براي تمامي خطرات موجود با استفاده از روشAHPفازي و 5 عامل ريسك معرفي شده به رتبه بندي و ارزيابي ريسك هر خطر مي پردازيم. در روش دوم پس ار تعيين ساختار شكست خطرات و تعيين وزن بين 5 عامل ريسك با روشAHP رتبه بندي خطرات با روشTOPSISفازي انجام مي گيرد . در روش سوم مبناي ارزيابي ريسك، فعاليت هاي خطرناك شناسايي شده در محيط بوده كه با توجه به ارتباط بين هر فعاليت با انواع خطرات به ارزيابي و رتبه بندي خطرات پرداخته ايم. در انتها هر سه روش را بايكديگرمقايسه كرده و مزاياي هر كدام معرفي مي گردد. براي بيان ريسك از 5 عامل براي ارزيابي ريسك به جاي دو عامل قبلي استفاده شده است تا هم دقت ارزيابي را افزايش داده و هم اطلاعات بيشتري براي انتخاب اقدام كنترلي مناسب فراهم آورد و همچنين براي بيان عدم قطعيت موجود در نظر كارشناسان از متغيير هاي فازي استفاد شده است