مسئوليت كيفري طراح و كاربر بازي هاي رايانه اي

ورود جامعه بشري به عصر الكترونيك و بهره گيري از ابزار نوين ثمره اين عصر، همچون رايانه و اينترنت را بايد سرآغازي از حيات جديد بشري حكايت كرد كه همچون ديگر اعصار داراي مزايا و معايبي مي باشد. تنيده شدن نياز جامعه به وجود ابزار رايانه اي و عدم اقتدار در انفكاك اين ابزار از فعاليت هاي بشري، حقيقتي انكارناشدني است و هجوم روزافزون رايانه به زندگي انسان ها و استقرار در لايه هاي خانواده تا دولت ها غيرقابل مهار گشته است. يكي از اين هجمه ها را مي توان توليد بازي هاي رايانه اي عنوان نمود كه در ابتدا اگرچه به شكل سرگرمي و بازي جلوه گر شده ليكن به تدريج در اختيار اذهاني خطرناك براي آسيب به جامعه مورد سوءاستفاده قرار گرفت كه ظهور بازي هايي همچون نهنگ آبي را مي توان طلايه دار حركتي زيركانه قلمداد نمود كه اين بار نه در راستاي ايجاد بيماري هاي فيزيولوژيك همچون چاقي يا تنبلي و نه امراض و حالات رواني مانند پرخاشگري و خشونت طلبي بلكه فراتر از آن به صورت ارتكاب افعال مجرمانه، جامعه را به مخاطره انداخته و تفكر را به سوي ارتكاب جنايت عليه نفس و در نهايت، عليه ديگري هدايت مي دارد. خلاءهاي قانوني به دليل نوبودن موضوع ارتكاب بزه با تمسك به بازي را مي توان تسهيلي براي گسترش و پيشرفت اين هجمه جديد ذهن هاي مجرمانه تلقي نمود كه جامعه حقوقي را در راستاي وظايف ذاتي خود براي مقابله با اين پديده جديد قضائي و تنوير افكار و ابزار مقابله با آن به تكاپو مي افكند. در اين مقاله به بررسي ابعاد حقوقي مسئوليت كيفري طراح و ادمين اين قبيل بازي هاي در جرايم و اعمال ارتكابي بازيكن آنها پرداخته شده و سعي در پاسخ به ابهامات قضائي موجود شده است.