بررسي رابطه بين ادراك از فرزند پروري والدين و انگيزش دروني

افراد با انگيزش دروني در فعاليت‌ها به‌منظور ارضاي شخصي درگير مي‌شوند، سه شيوه والديني كه بر انگيزش دانش آموزان و ساير جنبه‌هاي فعاليت آموزشگاهي تأثيرگذارند در نظريه خود تعيين گري موردبررسي قرارگرفته‌اند كه عبارتند از: درگيري، حمايت از خودمختاري و گرمي. پژوهش حاضر به‌منظور بررسي رابطه بين ادراك فرزند پروري و انگيزش دروني در جنوب شهر تهران انجام شد، جامعه آماري از ميان دانش آموزان جنوب شهر تهران و نمونه پژوهش از بين دانش آموزان منطقه 18 آموزش‌وپرورش به‌صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب گرديد. افراد نمونه 312 نفر از دانش آموزان دختر متوسطه دوم شاغل به تحصيل در اين منطقه بودند. ابزارهاي گردآوري اطلاعات، خرده مقياس انگيزش دروني از مقياس انگيزش والرند و مقياس ادراك شيوه والديني (POPS) بود. پايايي پرسشنامه ادراك والديني توسط آلفاي كرنباخ بين 80/0 و 84/0 و پايايي انگيزش دروني 82/0 محاسبه گرديد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و ضريب همبستگي استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين ادراك از درگيري والدين، ادراك حمايت از خودمختاري والدين و ادراك گرمي والدين با انگيزش دروني و مؤلفه‌هاي آن (انگيزش دروني براي فهميدن، تجربه تحريك و دستاورد) در سطح p 0.01، ازنظر آماري رابطه مثبت معنادار وجود دارد.