رابطه كمال گرايي مادران با سازگاري اجتماعي ، عاطفي و آموزشي دانش آموزان دختر دوره اول دبيرستان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه كمال گرايي مادران با سازگاري عاطفي ، اجتماعي و آموزشي دانش آموزان دختر مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش آموزان دختر مدارس دوره اول دبيرستان دولتي (پايه هشتم) منطقه 5 شهر تهران و مادران آنها به تعداد 3850 نفر مي باشد. نمونه پژوهش تعداد 200 نفر پس از ريزش از كل جامعه پژوهش را شامل مي شود كه با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي كمال گرايي هيل و پرسشنامه سازگاري سينها و سينگ است. فرضيه هاي پژوهش با روش همبستگي پيرسون تحليل شدند و تحليل فرضيه ها با نرم افزار SPSS19 نشان داد كه بين زيرمقياس هاي ادراك فشار از سوي مادران در سطح 05/ 0و نظم و سازماندهي مادران در سطح 05/ 0 با سازگاري آموزشي دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. بين حساسيت بين فردي مادران ، تلاش براي عالي بودن مادران ، هدفمندي مادران ، استانداردهاي بالاتر براي ديگران مادران ، كمال گرايي انطباقي و غيرانطباقي مادران با سازگاري آموزشي دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد. بين زيرمقياس هاي ادراك فشار از سوي مادران در سطح05/ 0 و نظم و سازماندهي مادران در سطح01 /0 با سازگاري اجتماعي دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. و بين حساسيت بين فردي مادران، تلاش براي عالي بودن مادران، هدفمندي مادران ، استانداردهاي بالاتر براي ديگران مادران و كمال گرايي انطباقي و غيرانطباقي مادران با سازگاري اجتماعي دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد. بين زيرمقياس هاي حساسيت بين فردي در سطح01/ 0 ، تلاش براي عالي بودن در سطح01 /0، ادراك فشار از سوي مادر در سطح 05 /0، استانداردهاي بالاتر براي ديگران مادران در سطح 01 /0 و كمال گرايي انطباقي مادران در سطح 01 /0 با سازگاري عاطفي در دانش آموزان رابطه ي معناداري وجود دارد، و بين هدفمندي و نظم و سازماندهي مادران با سازگاري عاطفي دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد.