تجارب مشاوران در زمينه مفيد بودن نقش خود در مدرسه

هدف اين پژوهش بررسي ادراك مشاوران از مفيد بودن نقش خود در مدارس بود. بدين منظور از بين مشاوران شاغل در منطقه اسكو در سال تحصيلي 93-94 و با روش نمونه‌گيري هدفمند، 11 نفر در اين پژوهش شركت داده شدند. روش تحقيق از نوع پديدارشناسي است و داده‌ها با مصاحبه نيمه ساختار يافته جمع‌آوري شدند. داده‌ها با روش اسميت (1995) مورد تحليل قرار گرفت و اعتبار بخشي به داده‌ها به روش سه‌سو سازي (لينكن و كوبا، 1996) انجام شد. 8 خوشه اصلي در اين پژوهش استخراج شده كه نشانگر تجربه مشترك مشاوران است. مهمترين اين خوشه‌ها به ترتيب عبارتند از عدم ارتباط كافي و پيوسته با مدرسه، ضعف در شناخت از دانش‌آموزان و همكاران، ابهام در نقش مشاور و جايگاه ضعيف مشاور در مدرسه است. يافته‌ها نشان مي‌دهد مشاوران مدارس در مجموعه شرايطي محيطي قرار گرفته‌اند كه آنها را به اين نتيجه رسانده كه نمي‌توانند نقش مفيدي در مدرسه داشته باشند

Abstract The aim of this study was to evaluate counselors’ perception of the usefulness of their role in schools. For this purpose, among the counselors working in the OSKU at the academic Years 2014-2015, eleven people participated in this study, with purposeful sampeling method. Reseach method was phenomenology and data were collected with semi-structured interview. Data were analysied by Smith Method (1995) and validity achieved by triangulation (Lincoln Guba, 1996). Eight cluster were extracted that are represent of the shared counselors’ experience. The main of this clusters are Lack of sufficient and continuous communication with the school, lack of identifing students and collageus, the ambiguity in the role of counselor, and weak status of counselors at school. The results showed that school counselors are were in csuch sonditions that lead them to conclude that they can not have a useful role in the school