نظام روابط مربي و متربي در دوره پيش دبستان از ديدگاه اسلام و روانشناسي

بحث اين پژوهش درارتباط با تعليم وتربيت ونقش مربي مي باشد ، تعليم وتربيتي كه هدفش ساختن انسانهاست و جامعه اي كه داراي اهداف مشخص ودرنتيجه مقررات خاصي جهت رسيدن به اهداف حقوقي ، اقتصادي يا سياسي باشد نمي تواند اهداف آموزشي نداشته باشد از آنجا كه جامعه از افراد تشكيل شده لازمه توسعه اين جامعه درهر زمينه اي كه دولت وحكومت جامعه درنظر داشته باشد آموزش وپرورش افراد آن جامعه مي باشد البته گاه هدف اين آموزش وپرورش فرد است يعني اصالت فرد درنظر گرفته مي شود وگاهي هدف جامعه است واصالت اجتماع مدنظر است دردين مبين اسلام هم اصالت فرد محفوظ است وهم اصالت اجتماع بنابراين اگر هدف ساختن فرد باشد يا اجتماع بايستي طرحي وبرنامه اي براي ساختن فرد وجود داشته باشد واين خود مقدمه اي وابزاري براي ساختن اجتماع است بنابراين لازم است مربيان ودست اندركاران تعليم وتربيت چه از لحاظ علمي ( علم روان شناسي ) وچه از لحاظ ديني ( اسلام) با مباني تعليم وتربيت آشنا باشند تا بتوانند اهداف آموزشي وپرورشي با توجه به همين اصول طراحي وبرنامه ريزي اجرا، ارزشيابي كنند .تلاش ما دراين پژوهش اين است كه درمورد چندين مسأله درمورد نظام روابط مربي ومتربي وچگونگي بهبود تلاش ها مورد بررسي قرار دهيم تا بتوانيم افق روشني در اين زمينه پيش روي تمام كساني كه درتعليم وتربيت انسان به نوعي دخالت دارند قرار دهيم( مطهري، 1382).