رابطه رشد رواني اجتماعي با مشكلات رفتاري دانش آموزان پسر 16-17 ساله منطقه 5 تهران

مقدمه: رشد رواني اجتماعي يكي از پارامترهاي مهم دوره هاي مختلف زندگي بشراست كه مي تواند شاخص هاي سلامت رواني به خصوص نوجوانان را متاثر كند. پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه رشد رواني اجتماعي با مشكلات رفتاري دانش آموزان پسر سال دوم متوسطه شهر تهران انجام شد. روش پژوهش: روش اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه تحقيق عبارتند از: كليه پسران نوجوان مقطع سني 16 -17 ساله مدارس متوسطه منطقه 5 تهران كه در سال 1394 مشغول تحصيل بودند. كه از بين آنان 153 نفر به شيوه خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار هاي پژوهش عبارت از پرسشنامه هاي مشكلات رفتاري كواي و پترسون و رشد رواني اجتماعي اريكسون بودند. به منظور بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از روش هاي آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون همراه با رگرسيون با استفاده از نرم افزارSpss20 استفاده شد. يافته ها: يافته‌ها نشان داد رشد رواني اجتماعي با مشكلات رفتاري رابطه منفي معناداري نشان داد. همچنين نتايج نشان داد هر چه رشد رواني اجتماعي دانش آموزان پسر 16-17 ساله منطقه 5 تهران بيشتر باشد آنها مشكلات رفتاري كمتري دارند. بحث و نتيجه گيري: لذا متخصصان روانشناسي مي توانند با اتخاذ تدابيري، با افزايش ميزان رشد رواني اجتماعي از ميزان مشكلات رفتاري آنها بكاهند