بررسي نقش دين‌باوري در كاهش انحرافات اجتماعي در مدارس

كژرفتاري يا انحراف به هرگونه رفتاري گفته مي‌شود كه هنجارهاي فرهنگي را نقض كند. هنجارها راهنماي انسان در جامعه هستند و تعيين مي‌كنند كه فرد در شرايط گوناگون چه رفتاري بايد داشته باشد. از اين رو، مفهوم انحراف اجتماعي، طيف وسيعي را در بر مي‌گيرد. نخستين محيط اجتماعي كه كودك بعد از خانواده وارد آن مي گردد، مدرسه است. مدرسه به خاطر تدوين وظايف و حقوق افراد و انتقال ارزشهاي اجتماعي با وسايل مؤثري كه براي كنترل اجتماعي در اختيار دارد، يكي از كارگزاران مهم اجتماعي كردن فرد تلقي مي گردد. در واقع مدرسه مي‌تواند باعث و يا مانع انحراف فرد شود. از طرفي دين‌باوري يكي از مقوله‌هايي است كه مي‌تواند در شرايط سخت رواني و اجتماعي، در شرايطي كه هجوم مشكلات، سلامت روان انسانها را به مخاطره مي‌اندازد، از انسان‌ها محافظت نمايد. در واقع پايبندي به احكام الهي، عامل مهمي در پيشگيري از جرم و جنايت است. در اين پژوهش تعداد 115 دانش‌آموز از ميان خانواده‌هاي شاهد و ايثارگر به‌عنوان نمونه قابل‌قبول و 115 نفر دانش‌آموز عادي به‌عنوان نمونه همتا انتخاب شدند. روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي است. در پژوهش از مقياس خودسنجي التزام عملي به اعتقادات اسلامي و پرسشنامه انحرافات اجتماعي به‌عنوان ابزار اندازه‌گيري استفاده شده است. آزمون t مستقل براي مقايسه، ضريب همبستگي براي بررسي ارتباط متغيرها استفاده گرديده است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين باورهاي ديني و انحرافات اجتماعي رابطه منفي و معنادار وجود دارد. همچنين بين باورهاي ديني دانش‌آموزان شاهد و ايثارگر و دانش‌آموزان عادي در سطح آلفا 01 /0 با توجه به t=4 /41 بدست آمده تفاوت معنادار وجود دارد. از طرف ديگر بين دو جنس (دختر و پسر) در دين‌باوري اختلاف معناداري وجود ندارد. اما در مورد انحرافات اجتماعي بين پسران و دختران تفاوت معناداري ديده مي‌شود كه البته توجه به امر دين‌داري در نوجوانان مي‌تواند در جهت كاستن اين مسئله ثمر باشد.