اثربخشي مداخله گروهي فراشناختي بر فرانگراني و باورهاي فراشناختي دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

اختلال اضطراب فراگير (GAD) شايع ترين اختلال اضطرابي و فرايندهاي محوري آن معرف فرايندهاي اصلي دخيل در همه اختلال هاي اضطرابي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي درمان فراشناختي بر فرانگراني و باورهاي فراشناختي دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير (GAD) مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل دانش‌آموزان دوره متوسطه مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگير بود كه در سال تحصيلي 94-95 به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر مشهد مراجعه كردند. نمونه پژوهش حاضر شامل 40 دانش آموز دختر دوره متوسطه مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگير بود كه بعد از تشخيص علايم اختلال به دو گروه20 نفري (20 نفر گروه آزمايش، 20 نفر گروه گواه) تقسيم شدند. گروه آزمايش تحت درمان گروهي فراشناختي قرار گرفته و گروه كنترل جهت مقايسه در ليست انتظار درمان بودند. شركت كنندگان در مرحله پيش از درمان و جلسه آخر درمان (جلسه دهم) مقياس اضطراب بك (BAI)، پرسشنامه باورهاي فراشناختي (MCQ-30)، پرسشنامه فرانگراني(MWQ) را تكميل نمودند. در اين پژوهش از روش هاي آمار توصيفي شامل ميانگين و انحراف استاندارد و از روش آمار استنباطي تحليل كوواريانس استفاده شد. در پرسشنامه باورهاي فراشناختي نمره كل دانش آموزان پس از مداخله كاهش يافت. همچنين ميزان اضطراب و فرا نگراني دانش آموزان پس از مداخله درماني كاهش معناداري نشان داد. نتايج بررسي ها نشان داد كه رويكرد درماني مبتني بر مدل فراشناختي ولز در درمان اختلال مختلط اضطراب فراگير (GAD) موثر بوده است.