شيوه ي تدريس در ميان دانش آموزان مبتدي و مجرب از ديدگاه نظريه ي بارشناختي

يكي از اهداف مهم آموزش در كلاس درس، ايجاد يادگيري معنادار است كه مستلزم پردازش شناختي قابل توجه توسط يادگيرنده مي باشد. از آنجايي كه پردازش اطلاعات زمان بَر و شامل فرآيندهاي شناختي چندگانه است و ظرفيت حافظه ي كاري نيز محدود مي باشد، تنها ميزان محدودي از اطلاعات در هر زمان مي تواند در حافظه ي كاري نگهداري شود و به حافظه ي بلندمدت انتقال يابد. گاهي تقاضاهاي پردازشي فراخوانده شده توسط تكليف، ممكن است از ظرفيت پردازشي سيستم شناختي تجاوز كند، كه به آن اضافه بار شناختي گفته مي شود. طبق نظريه ي بار شناختي، اضافه بار شناختي از طريق تصرف منابع پردازشي حافظه ي كاري مانع يادگيري مي شود. پژوهش هاي متعددي نشان داده اند بار شناختي كه در جريان يادگيري به حافظه تحميل مي شود، با توجه به سطح دانش و تخصصي كه فرد دارد متفاوت است. در يادگيري مطالب، از آنجايي كه يادگيرنده ي مبتدي طرحواره اي جهت پردازش مواد پيچيده در حافظه ي كاري ندارد، مواد جديد، سريعاً در مقابل بار شناختي سنگين تسليم شده و يادگيري به صورت ناكارآمد صورت مي گيرد. بنابراين هدايت هاي آموزشي مي تواند جايگزين نبودِ طرحواره ها شده و ساختن طرحواره ها را تقويت كند. اما براي افراد خبره در آن حيطه كه آشنايي قبلي با اين مطالب داشته اند، ارائه ي مطالب اضافي مي تواند بار شناختي غيرضروري ايجاد كند و نه تنها اثر مثبتي ندارد، بلكه يكي از منابع ايجاد بار شناختي برونزاد محسوب مي شود. بنابراين تكنيك هاي آموزشي كه براي مبتديان اثربخش تر هستند، هنگاميكه توسط مجرب ها استفاده مي شوند ممكن است اثربخشي شان را از دست داده و حتي پيامدهاي منفي براي يادگيري داشته باشند. بنابراين طبق نظريه ي بار شناختي نحوه ي آموزش دانش آموزان بايد متناسب با سطح آشنايي آنها با مطالب ارائه شده متفاوت باشد