بررسي اثربخشي آموزش ابراز وجود بر سازگاري اجتماعي و اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان پسر اول متوسطه شهر ميانه

خلاصه: اين پژوهش به بررسي تأثير آموزش ابراز وجود بر سازگاري اجتماعي و اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان پسر اول متوسطه شهر ميانه پرداخته است. جامعه تحقيق شامل دانش‌آموزان پسر اول متوسطه شهر ميانه كه در سال تحصيلي 93-92 مشغول به تحصيل بودند. روش نمونه‌گيري تصادفي با روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي بود كه 45 نفر مشاركت‌كننده از سه آموزشگاه، در سه گروه (آزمايشي يك، دو و كنترل) به‌صورت تصادفي جاي‌داده شد. روش اجراي تحقيق نيمه آزمايشي بود كه با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسش‌نامه‌هاي: سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان دبيرستاني سينها و سينك، اضطراب اجتماعي واتسون و فرند بود. در اين پژوهش گروه‌هاي آزمايشي يك (براي متغير سازگاري اجتماعي) و دو (براي متغير اضطراب اجتماعي) پس از اجراي پيش‌آزمون تحت اعمال متغيرهاي آزمايشي آموزش ابراز وجود قرار گرفتند و گروه كنترل در طول اين مدت هيچ مداخله آزمايشي دريافت نكرد آنگاه، پس‌آزمون اجرا و داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از تحليل كوواريانس تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش ابراز وجود بر سازگاري اجتماعي و اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان پايه اول متوسطه شهر ميانه مؤثر است. اين يافته‌ها، به‌طور تلويحي حاكي از آن است كه كاربرد آموزش ابراز وجود در محيط‌هاي آموزشگاهي تأثير بسزايي در افزايش سازگاري اجتماعي و كاهش اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان دارد (p≤0/05).