آسيب شناسي تربيت ديني دانش‌آموزان و وظيفه‌ي آموزش و پرورش و مربيان در اين راستا

اين مقاله با هدف آسيب شناسي تربيت ديني دانش آموزان و بررسي وظيفه‌ي آموزش و پرورش در همين راستا، انجام شده است. اين نوشته بر مبناي اين تعريف از تربيت به تحرير درآمد كه، تربيت عبارت است از فعاليتي منظم و مستمر جهت كمك به پرورش و شكوفايي استعدادهاي متربي به گونه اي كه نتيجه آن در شخصيت و رفتارهاي وي نمايان شود. سپس بر مبناي تعريف تربيت از منظر اسلام شكل و شمايل ديني به خود گرفت و تربيت اسلامي در نگاه صاحب نظران به منظور به فعليت رسانيدن قوا و استعدادهاي انسان و ايجاد تعادل و هماهنگي ميان آنها است. تربيت اسلامي كه جهت رسيدن به كمال مطلوب يعني شناخت «رب» و تسليم در برابر ربوبيت يكتاي خداوند مي‌باشد به منظور وصول به مقام عبوديت و قرب الهي است. در ادامه سعي شده با روش كتابخانه‌اي و بررسي كتب تربيتي و اسلامي، آسيب شناسي كاملي صورت گيرد و نتيجه حاصل شود لذا مشخص شد كه آسيب هاي احتمالي در تربيت، كوشش‌هاي مربيان را بي حاصل خواهد نمود. بنابراين شناخت جنبه‌هاي منفي در فعل و انفعالات تربيتي، كم اهميت تر از شناخت جنبه هاي مثبت نيست. آسيب‌هاي تربيت ديني ميتواند عوامل و منشاءهاي گوناگون داشته باشد. آنچه به نظر مي رسد اين است كه آسيب در درجه اول بايد در متوليان امر تعليم و تربيت ديني جستجو كرد، زيرا آنها هستند كه امر تربيت را بر عهده دارند و متربيان را پرورش مي‌دهند. پس نقش اساسي و تعيين كننده را مربي، معلم، مادر، پدر و رهبران ديني به عنوان تربيت كننده دارند كه بايد مورد توجه، بررسي و آسيب‌شناسي قرار گيرند.