بررسي يادگيري دانش آموزان براساس روش هاي نوين و سنتي تدريس

علوم تجربي، درس يادگيري بعضي از دانش ها براي استفاده عملي بهتر در زندگي است. فعاليت هاي آزمايشگاهي همواره نقشي كانوني و برجسته در برنامه ي درسي آموزش علوم تجربي داشته اند و دبيران علوم بر اين باور بوده اند كه از درگير كردن دانش آموزان با فعاليت هاي آزمايشگاهي بهره هاي فراوان مي توان گرفت. اين امر نه تنها سبب ايجاد انگيزه در دانش آموزان مي شود، بلكه آنها را با مراحل اكتشاف علم و روش علمي آشنا مي كند. در اين راستا براي جبران برخي از كمبود هاي امكانات آزمايشگاهي استفاده از وسايل، ابزارهاي ساده و دست سازه ها پيشنهاد ميگردد. لذا در اين پژوهش سعي شده است تأثير استفاده از دست سازه هاي آزمايشگاهي مبتني بر تئوري ساختن گرايي بر يادگيري و سطوح شناختي بلوم (دانش، فهميدن و كاربرد) در دانش آموزان دختر پايه سوم ابتدايي در مبحث نور هندسي بررسي شود. شيوه تحقيق از نوع شبه آزمايشي به روش طرح چهار گروهي سالمون مي باشد و جامعه ي آماري آن كليه دانش آموزان دختر پايه سوم ابتدايي شهرستان بندرعباس است كه در اين پژوهش از يك نمونه در دسترس به تعداد 104 نفر استفاده شده است. در گروه هاي آزمايش تدريس همراه با استفاده از دست سازه ها است و در گروه هاي گواه، تدريس به روش سنتي بوده است. نتايج پژوهش نشان داد كه استفاده از دست سازه هاي ساده در مقايسه با روش سنتي، موجب افزايش يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در سطوح شناختي بلوم (دانش- فهميدن – كاربرد) گرديده است.