تاثير رويكرد روان شناسي مثبت نگر بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در درس رياضي

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير رويكرد روان شناسي مثبت نگر بر پيشرفت دانش آموزان در درس رياضي بود. جامعه آماري دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول منطقه 15 تهران در سال تحصيلي 95-94 مي باشد كه با روش نمونه گيري خوشه اي ، دو دبيرستان پسرانه و دخترانه بطور تصادفي انتخاب شدند و از دانش آموزاني كه در امتحان رياضي نوبت اول ، نمره پايين تر از 15 گرفتند ، تعداد 250نفر(120 دختر و 130 پسر ) انتخاب و از آنان آزمون هوش هيجاني گرفته شد و از بين دانش آموزاني كه در اين آزمون نمره بالا كسب كردند ، به صورت تصادفي80 نفر انتخاب و در دو گروه 40 نفري آزمايش و گواه بطور مساوي جايگزين شدند. از هر گروه با استفاده از سياهه شادكامي آكسفورد ، سياهه روان درماني مثبت گراي راشيد و سياهه اميد اشنايدر، پيش آزمون گرفته شد. به گروه آزمايش 9 جلسه 90 دقيقه اي هفتگي آموزش مبتني بر مؤلفه هاي رويكرد روان شناسي مثبت نگر ارايه شد. سپس از هر دو گروه آزمايش و كنترل ، پس آزمون بعمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون كوواريانس،t دو گروه مستقل و رگرسيون تحليل آماري شدند. نتايج نشان داد مداخله مبتني بر مفروضه هاي رويكرد روان شناسي مثبت نگر بر پيشرفت دانش آموزان در درس رياضي موثر است.