ارزيابي روش‏هاي يك بعدي جداسازي بخش‏هاي محلي و دورآي طيف موج دوقله‏اي در سواحل مكران

گاهي اوقات طيف امواج درياتركيبي از امواج دورآ و محلي مي‌باشد. حضور همزمان اين دو نوع موج مي‌تواند در طراحي سازه‌هاي دريايي، عملكرد قايق‌هاي كوچك و عبور كشتي‌ها از دهانه ورودي بنادر تاثيرگذار باشد. شناسايي و جداسازي مؤلفه‌هاي محلي و دورآي امواج مي‌تواند به داشتن دركي روشن‏تر از شرايط دريا كمك كند و هم از نظر علمي و هم از نظر كاربرد مهندسي مهم است. جداسازي يك بعدي بخش‌هاي محلي و دورآ كه مبتني بر تعيين فركانس جداسازي مي‌باشد، يكي از كاربردي‌ترين روش‌هاي جداسازي است. در اين مقاله براي طيف‌هاي استخراج شده از هفت ايستگاه در سواحل مكران، دو روش جداسازي يك بعدي ارائه شده توسط Wang و Hwang (2001) و Hwang (2012) ارزيابي شده و با فركانس جداسازي مشاهده شده (observed) مقايسه گرديده است. روش Hwang (2012) در حالت‌هاي مختلف دريايي، همخواني بسيارخوبي با فركانس‌هاي جداسازي مشاهده شده دارد.