بررسي تغييرات مكاني برخي ويژگي¬هاي شيميايي خاك¬ سطحي اراضي مجاور غرب درياچه اروميه

به منظور بررسي تغييرات مكاني و توزيع فراواني برخي ويژگي هاي شيميايي خاك اراضي ساحلي درياچه اروميه كه از نظر آبباري اهميت دارند، منطقه ماكو كندي كه در مسير بادهاي غالب از سمت دريا به سمت خشكي واقع شده، انتخاب گرديد. پس از شبكه بندي منظم منطقه مورد مطالعه، نمونه برداري خاك [400×400 متر] توسط دستگاه GPS مكان يابي شد. در 33 نقطه تعيين شده از لايه هاي صفر الي 20 و 20 الي 40 سانتيمري خاك، نمونه خاك دست خورده در مرداد ماه سال 1395 تهيه گرديد. پس از خشكانيدن نمونه هاي خاك در هواي آزاد و كوبيدن آنها از سرند 2 ميليمتري عبود داده شد. ويژگيهاي شيميايي نمونه هاي خاك [ECe، PH و TDS] و بافت خاك تعيين گرديد. نتايج اندازه گيري ها نشان داد كه هدايت الكتريكي عصاره اشباع خاك از سمت دريا به سمت خشكي روند كاهشي چشم گيري داشت، بطوري كه بيشترين ECe با 48/61 دسي زيمنس بر متر درسمت دريا و كمترين آن با 32/0 دسي زيمنس بر متر در سمت خشكي بدست آمد. همچنين اندازه گيريها نشان داد كه تغييرات ECe، TDS و بافت خاك از وابستگي مكاني قوي ولي PH از وابستگي مكاني ضعيفي برخوردار بود. بنابر اين هر چه اراضي زراعي به ساحل دريا نزديكتر باشد بيشتر تحت تأثير املاح ناشي از فرسايس نمك هاي موجود در بستر خشك شده درياچه اروميه قرار مي گيرند و در نتيجه براي جلوگيري از اثر آنها بر رشد و نمو و عملكرد محصولات زراعي نياز به آب آبياري و آبشويي بيشتري مي باشد.