بهينه سازي توليد انرژي برقابي با حفظ اعتماد پذيري تأمين نيازهاي كشاورزي در سيستم چند مخزني كارون و دز

در سيستمهاي منابع آب با مخازن چند منظوره، معمولاً برخي اهداف در تضاد با يكديگر قرار دارند. يكي از رايجترين موارد، تقابل هدف برقابي با ساير اهداف تامين آب است. در اين شرايط، بالا نگه داشتن تراز حداقل بهرهبرداري، سبب افزايش ارتفاع آب (هد موثر) و توليد انرژي برقابي بيشتر ميشود. اما اين سياست بهرهبرداري، منجر به محدود شدن دامنه تغييرات ذخيره و كاهش حجم فعال مخزن ميشود كه ممكن است با افزايش خسارت در تامين نيازهاي پاياب توأم باشد. بر اين اساس، يكي از اهداف اصلي در اين پژوهش، حداكثر نمودن انرژي برقابي توليدي در سيستمهاي پيچيده چند مخزنه و چند هدفه است به طوري كه نيازهاي پاياب نيز با اعتماد پذيري مورد نظر تامين گردند. جهت نيل به اين هدف، تراز بهينه حداقل بهرهبرداري مخازن برآورد ميگردد. در اين راستا، به توسعه يك مدل شبيه سازي- بهينه سازي در حوضه كارون بزرگ با در نظر گرفتن سيستم 6سدي وضع موجود پرداخته شده است. با پياده سازي اين مدل، مقادير انرژي برقابي توليد شده با استفاده از الگوريتم ژنتيك و طي يك فرآيند تكامل تدريجي حداكثر شده و انحراف از اعتماد پذيري مطلوب براي تامين نيازهاي پاياب نيز با اعمال جريمه در تابع هدف، به طور همزمان كنترل ميگردد. نتايج نشان داد كه سيستم ضمن تامين آب نيازها با اعتماد پذيري مطلوب 57درصد، قادر به توليد انرژي برقابي با ميانگين سالانه 19181گيگاوات ساعت بوده است