ارزيابي توابع توزيع احتمالاتي و تحليل فراواني حداكثر بارش روزانه در برخي ايستگاههاي هواشناسي اردبيل

هدف از اين تحقيق تجزيه و تحليل بارشهاي اتفاق افتاده در برخي از ايستگاههاي منتخب اردبيل و تعيين حداكثر بارش 42 ساعته آنها باا دوره بازگشت مختلف ميباشد. براي تعيين مناسب ترين تابع توزيع احتمالي حداكثر بارش روزانه هر يك از ايستگاه ها از نرم افزارهاي Spss و Fit Easy استفاده شد. براي اين كار از آمار 11 ايستگاه هواشناسي و هفت تابع توزيع رايج در هيدرولوژي يعني نرمال، لوگ نرمال 4 و 3 پارامتري، پيرسون تيا 3 و لاوگ پيرسون تي 3 ،گاماي 2 پارامتري و گامبل استفاده شد. با استفاده از آزمونهاي نكويي برازش كاي اسكوير، كلموگراف – اسميرنف و اندرسون دارلينگ مناسبترين تابع توزيع احتمالاتي حداكثر بارش روزانه تعيين شد. نتايج نشان داد توزيع نرمال كمترين تطابق را در ايستگاه هاي مورد مطالعه دارد. در كل از 11 ايستگاه مورد بررسي 5 ايستگاه از تابع توزيع پيرسون 3 پارامتري و 3 ايستگاه از تابع توزيع لوگ نرمال 3 پارامتري و 3 ايستگاه از تابع توزيع لوگ پيرسون 3 پارامتري تبعيت مينمايند. در پيش بيني حداكثر بارش روزانه، تابع توزيع پيرسون 3 پارامتري با داشتن حداقل خطاي آماري ، براي اكثر ايستگاهها مناسب ترين تابع توزيع بوده و پيشنهاد داده ميشود برآورد مقادير حداكثر بارش روزانه در دوره بازگشت هاي مختلف با اين تابع توزيع صورت گيرد.