مديريت منابع آب به منظور بهينه¬سازي چند عاملي در دشت نجف آباد با روش NSGA-II

امروزه مسئله تخصيص منابع آب يكي از چالش¬هاي مهم در حيطه مديريت منابع آبي است. در اين راستا، مدل¬هاي رياضي متعددي جهت رفع مسائل مربوط به مديريت منابع آب مورد استفاده قرار مي¬گيرند. در مطالعه حاضر به منظور تخصيص بهينه منابع آب سطحي و زيرزميني در بخش كشاورزي و همچنين تعيين الگوي كشت بهينه كه منجر به حداكثر سود براي كشاورزان دو منطقه بالادست و پايين دست رودخانه زاينده¬رود در دشت نجف¬آباد شود، از مدل NSGA-II ، داده¬هاي آماري سال ¬90-1389 و GIS استفاده شد. نتايج نشان داد، الگوي بهينه كشت و تخصيص بهينه منابع آب موجود (منابع آب زيرزميني موجود در هر منطقه و منابع آب سطحي مشترك) باعث متعادل شدن شاخص كارايي «نسبت سود به آب مصرفي» براي هر دو كشاورز مي¬شود و مي¬تواند در رفع مناقشات آبي منطقه تاثير بسزايي داشته باشد.