تاثير تراز آب و بستر غيرسنگي بر پاسخ لرزه¬اي سدهاي بتني وزني

انتخاب بستر مناسب براي سد¬هاي بتني وزني به جهت جرم نسبتا زياد آن¬ها جهت مقابله با تغيير مكان¬هاي اجزاي سد در طراحي اين گونه از سد¬ها حائز اهميت مي¬باشد. عموما بسترهاي سنگي مناسب¬ترين گزينه براي مقابله با اين تغيير شكل¬هاي بزرگ هستند. نكته مهم اين كه پاسخ لرزه¬اي سدها خصوصا تغيير مكان¬هاي اجزاي سد و تاسيسات وابسته به آن در حالت وجود بسترهاي آبرفتي داراي مدول الاستيسيته متفاوت و در دو حالت حين و پس از آبگيري بطور قابل ملاحظه¬اي تغيير مي¬كند. در اين تحقيق از روش اجزاي محدود به منظور مدلسازي سد و مخزن و فونداسيون تحت اثر بارهاي استاتيكي و نيروهاي ديناميكي ناشي از زلزله استفاده شده است. نتايج نشان داد كه كاهش مدول الاستيسيته بستر سد¬ بتني وزني باعث افزايش قابل ملاحظه¬اي در تغيير مكان¬هاي اجزاي سد شده طوريكه براي بسترهاي با مدول الاستيسيته كوچكتر از 2 گيگا پاسكال حداكثر جابجايي افقي تاج سد بطور غير قابل قبولي زياد مشاهده گرديد. مقادير تنش كششي در پايين¬دست سد و اختلاف مابين بيشينه شتاب ايجاد شده در تاج سد با افزايش مدول الاستيسيته بستر افرايش مي¬يايد. همچنين حداكثر تنش كششي بيشتر در نواحي تغيير شيب سطح پايين ¬دست سد مشاهده مي¬شود. با بررسي دو حالت تراز آب در پشت سد مي¬توان گفت مقادير حداكثر تنش در حالت تراز نرمال به بدنه سد وارد مي¬شود.