بررسي ساختار و شكل شعله در مشعل هاي گازي بر عملكرد يك كوره صنعتي

فرآيندي كه طي آن مقداري از سوخت، اكسيد شده و انرژي زيادي آزاد مي شود را احتراق مي گويند. اكسيد كننده اي كه اغلب در فرآيند احتراق استفاده مي شود، هوا مي باشد (به دليل ارزاني و قابل دسترس بودن). اكسيژن خالص را به دليل گران قيمت بودن، تنها در بعضي از فرآيندهاي خاص استفاده مي كنند. در يك مول يا يك حجم خاص از هواي خشك، 9/ 20 درصد اكسيژن، 1 /78 درصد نيتروژن، 9/ 0 درصد آرگون و مقادير ناچيزي دي اكسيدكرين، هليم، نئون و هيدروژن وجود دارد. از آنجا كه در فرآيند احتراق، آرگون شبيه نيتروژن عمل مي كند، تركيب هوا را به صورت 21 درصد اكسيژن و 79 درصد نيتروژن، توسط اعداد مولي در نظر مي گيرند. لذا با ورود هوا، به ازاي هر مول اكسيژن، 76/ 3=21/ 0، 79/ 0 مول نيتروژن وارد مي شود فرآيند احتراق عبارت از اكسايش اجزايي از تركيب سوخت است كه قابليت اكسيد شدن دارند و در نتيجه ميتوان آن را به صورت يك معادله شيميايي بيان كرد. مشعل دستگاهي است كه با تركيب مقدار معيني هوا و سوخت در يك فضاي ايمن انرژي سوخت را به انرژي گرمايي تبديل مي‌كند كه در اثر اين احتراق مقداري گاز نيز توليد شده كه از راه دودكش خارج مي‌شود. اين انرژي توليد شده توسط دو روش جابه‌جايي و تشعشع به محيط اطراف انتقال داده مي‌شود. مشعل‌ها بر اساس: پروفيل شعله توليد شده، نوع سوخت، طريقه اشتعال، ظرفيت كاري و ... تقسيم‌بندي مي‌شوند.