مروري بر حلقه شيميايي احتراق

اخيراً تغييرات آب و هوايي در كره زمين به دليل فعّاليت‌هاي انساني با تمركز بر انتشار جهاني دي اكسيد كربن، منجر به نگراني‌هاي زيست‌محيطي شده است. مقابل با انتشار دي اكسيد كربن، تكنولوژي‌هاي متعدّدي بر پايه زغال سنگِ تميز پيشنهاد شده كه در آن حلقه شيميايي احتراق (CLC) به عنوان كارآمدترين فرايند محسوب مي گردد. از آن جهت كه انتقال اكسيژن از هوا به سوخت به مدد حامل اكسيژن با جداسازي ذاتي دي اكسيد كربن صورت مي گيرد؛ فرايند مزبور عاري از تماس مستقيم سوخت و هوا بوده و بالتبع وقوع انفجار در راكتور را در پي ندارد. با مروري بر تكنولوژي حلقه شيميايي احتراق، كار حاضر پيشرفت هاي حاصله در دهه اخير را بازبيني كرده و سير تكامل كاتاليست ها و حامل‌هاي فلزي را به مداقّه گذاشته است. در اين سير تكويني، توسعه حامل‌هاي اكسيژن بلوغ يافته و روند مطالعات براي استفاده از سوخت جامد در حال شتاب گرفتن است؛ اين در حالي است كه سوخت‌هاي مايع نيازمند توجّه بيشتري مي باشند. مطالعات نشان دادند؛ اخيراً تعدادي عمليّات پيوسته در مقياس پايلوت صورت گرفته كه راه تجاري‌سازي را در پي گرفته اند. نتايج ادبيّات فن؛ نياز به فعّاليت هاي بيشتري را در مسير مطالعه، بررسي و ارزيابي پتانسيل هاي بالقوه‌ي فناوري حلقه شيميايي احتراق در واكنشگاه هاي شيميايي و تحليل فرايندهاي مرتبط آن را برجسته مي نمايد.