بهينه¬سازي ابعاد سرريزهاي لبه¬تيز تركيبي با استفاده از الگوريتم ژنتيك

هر مانعي كه بر سر راه جريان قرار گيرد و باعث شود تا آب در پشت آن بالا آمده و بر سرعت آب ضمن عبور از روي آن افزوده شود، سرريز ناميده مي‌شود. سرريزها يكي از مهم‌ترين سازه‌هاي هيدروليكي بشمار مي‌روند كه در سيستم‌هاي انتقال آب براي اهداف مختلفي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. سرريزهاي لبه تيز تركيبي (CSC) يكي از انواع سرريزهاي جانبي هستند كه با توجه به توانايي آن‌ها در انتقال حجم بالاي آب به پايين دست، مورد توجه بسياري از محققين در سال‌هاي اخير قرار گرفته‌اند. تعيين ابعاد بهينه اين سرريزها داراي اهميت بسزايي است و بهينه نمودن وزن آن‌ها تاثير قابل توجهي در كاهش هزينه‌هاي طرح خواهد داشت. الگوريتم ژنتيك به عنوان يك ابزار مناسب جهت بهينه‌سازي در بسياري از زمينه‌ها مورد توجه محققين قرار گرفته است. در اين تحقيق سعي بر آن است تا با استفاده از الگوريتم ژنتيك ابعاد سرريزهاي لبه تيز تركيبي بهينه‌يابي گردد. به اين منظور سرريزهاي مورد استفاده در آزمايش‌هاي مارتينز (2005) مورد تحليل قرار گرفته اند. در اين راستا پس از انجام آناليز حساسيت، ساختار مناسبي براي الگوريتم ژنتيك ارائه شده است. نتايج بدست آمده بيانگر آن است كه روش الگوريتم ژنتيك از قابليت بالايي در بهينه سازي برخوردار بوده و مي تواند وزن سرريزهاي لبه تيز تركيبي را به ميزان قابل قبولي كاهش دهد.