دگرگوني واژگان از منظر علم زبان شناسي در متون روايي: آسيب و راهكارها

چكيده زبان به عنوان موجودي زنده همواره در حال رشد و دگرگوني مي باشد؛ زبان عربي نيز از اين قاعده مستثنا نيست. روايات ما به عنوان يكي از مهمترين منابع معارف اسلامي، در قالب زبان عربي به ما رسيده است. با مد نظر قرار دادن جايگاه متون روايي در منظومه منابع ديني، دگرگوني واژگان در آن متون مي تواند تاثير زيادي بر عملكرد فردي و اجتماعي و زندگي دنيوي و اخروي افراد داشته باشد كه عدم توجه به اين امر موجب فهم نادرست و ناصواب از متون روايي خواهد شد. لذا نوشتار حاضر در صدد است با استفاده از روش توصيفي و تحليلي، با توجه به علم زبان شناسي به تبيين آسيب دگرگوني واژگان در متون روايي و راهكارهاي حل آن بپردازد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه عدم توجه به اين امر در متون روايي، باعث فهم ناقص و غير صحيح از آموزه هاي وحياني شده و موجب صدور فتاوا و نظرات ناصواب و تحميل آن بر دين مي شود كه محتمل دانستن وجود تطور معنايي در يك واژه، تشكيل خانواده حديث و جمع آوري قرائن ،مراجعه به لغتنامه و صاحب نظران علم لغت، توجه به علم غريب الحديث، مراجعه به شروح احاديث و مراجعه به منبع تخصصي در هر موضوع به عنوان راهكارهاي برون رفت و حل اين آسيب مطرح گرديد تا از رهگذر آن دين پژوه بتواند معنا و مدلول صحيح آموزه هاي وحياني را فهميده و تبيين نمايد. واژگان كليدي: زبان، دگرگوني، معنا، تطور، حديث