كليدواژه :
واقع گرايي , سرشت بد انسان , توازن قوا , علم ديني , روابط بين الملل , گوهر سياست
چكيده فارسي :
چكيده
نظريه واقع گرايي يا رئاليسم يكي از دو نظريه اصلي و كلان روابط بين الملل مي باشد كه جايگاه خاصي در نظريه هاي روابط بين الملل دارد و داراي اهميت ويژه مي باشد. گرچند كه ريشه هاي اين نظريه به زمان يونان باستان در غرب و چين و هند باستان در شرق بر مي گردد ولي بعد از رنسانس افكار ماكياولي و هابز تاثير بسزايي در تبيين اين ريشه ها گذاشتند و اين نظريه بعد از جنگ جهاني دوم به صورت رسمي شكل علمي به خود گرفت. از ميان شارحان نظريه واقع گرايي شايد هيچ كس نتوانسته باشد مانند مورگنتا اصول آن را تبيين و تشريح نموده باشد به گونه ي كه بعد از چاپ كتاب مورگنتا حدود 20 سال اين نظريه ، به عنوان يك نظريه مسلط در روابط بين الملل ظاهر گرديد و حدود دو دهه كتاب مورگنتا به عنوان يكي از منابع اصلي اين نظريه در دانشگاهها تدريس مي گرديد و هنوز هم از اهميت خاص برخوردار است.مورگنتا با تاكيد بر : ديدگاه بدبينانه نسبت به ذات انسان و ثابت بودن آن، مفهوم منافع در چارچوب قدرت، دولت ها به عنوان بازيگران اصلي روابط بين الملل، ناديده گرفتن نقش اخلاق در سياست و .... سعي نمود به گفته ي خودش بين هست ها و بايد ها تفكيك ايجاد نمايد و درك درستي از واقعيت روابط بين الملل ارائه دهد ولي نگاه منفي و يك جانبه وي به انسان، انحصار بازيگران به دولت ها و تفكيك بين اخلاق و سياست و تاكيد بر موازنه قدرت، مانع رسيدن به نگاه كامل و جامع به روابط بين الملل گرديد كه ديدگاه وي از نظر اسلام و آموزه هاي اسلامي نه تنها قابل نقد مي باشد بلكه از نقايص فراواني برخوردار مي باشد.
واژگان كليدي: واقع گرايي، سرشت بد انسان، توازن قوا، علم ديني، روابط بين الملل، گوهر سياست
چكيده لاتين :
Abstract
The theory of realism is one of the two main and major theories of international relations. It occupies a special position and significance among the prevalent theories of international relations. The roots of this theory, however, dates back to the time of ancient Greece in the West, and China and the ancient Indian in the East, but after the Renaissance, Machiavelli and Hobbes had a great influence on the explanation of the roots of realism. This theory got a scientific form on international relations after the second World War. Morgenthau is the most distinguished exponent of the theory of realism, and perhaps no one has ever been a match to him in best explaining its principles. After publishing Morgenthau’s book, this theory appeared as a dominant theory in international relations for about 20 years, and his work was taught as one of the main sources of this theory at universities, and it is still very important. Morgenthau, having a pessimistic view of human nature, emphasizes that man enjoys an unchanging nature. He has conceptualized the notion of seeking one’s own interests within the framework of power. The states, being the main actors of international relations, ignore the role of ethics in politics, and .... He attempted to draw a distinct line between what exists and what should exist, paving the ground for understanding the reality of international relations. This theory, based on Islamic teachings, suffers some important shortcomings as follows: putting forth a unilaterally negative view of man, monopolizing the actors to governments only, the separation between morality and politics, and the emphasis on the balance of power, which will prevent the advent of a comprehensive and complete view on international relations.
Keywords: International Relations, Morgenthau, Quranic Theory
