رابطه قرآن و علوم انساني از منظر حضرت آيت الله العظمي خامنه‌اي(مدظله العالي)

علوم انساني مجموعه علومي را شامل مي شود كه در رابطه با مطالعات انسان راجع به خويشتن از زاواياي گوناگون بوده و در عرصه هاي متنوعي رشد و توسعه يافته است. اين علوم از سعي و تلاش انسان براي توجيه و درك رفتارهاي خود ظاهر شده و گونه جديد آن با نام علوم انساني يا اجتماعي نيز محصول تغيير در نگرش انسان به هستي و انسان است. علوم انساني با توجه به گستره موضوعي اش هواي تنفسي جامعه بوده، به تمامي فعاليت هاي جامعه جهت داده و مسير حركت را روشن مي سازد. قرآن نيز مجموعه نظام يك زندگى اجتماعى و دستورالعمل يك حيات سعادتمندانه و زندگى تواءم با عزت است؛ كه از جانب خداي تبارك و تعالي براي انسان سازي و بيان چگونگي تنظيم امور زندگي در دنياي مادي است؛ به طوري كه همه چيز رنگ الهي گيرد و دنياي مطلوبي بر اساس فطرت و خواست خدا رقم بخورد و آخرت انسان نيز مورد رضاي حضرت حق قرار گيرد. از ديدگاه رهبري، علوم انساني مورد نظر اسلام بيش از هرچيزي بايد با روش اجتهادي به خاستگاه خويش كه قرآن و سنت پيامبر ص و اهل بيت ع است، توجه نمايد. اين در حالي است كه در مواجهه با ناهنجاري هاي نظري و عملي كه سر در آخور علوم انساني غربي دارند، بروشني مي توان فقدان مباني اسلامي را در شكل‌گيري آن ها مشاهده كرد. شكل گرفتن مواد پايه اسلامي در بستري امروزي از يك سو و شكستن ساختار مباني غربي از سوي ديگر مي تواند در اين زمينه راهگشا باشد. اين مقاله در صدد بررسي ديدگاه مقام معظم رهبري در خصوص رابطه قرآن و علوم انساني است، در اين راستا به مفهوم شناسي علوم انساني و قرآن و جايگاه آنها پرداخته مي شود. سپس مقايسه اي بين نگرش ايشان با ساير نگرش ها مي شود. در ادامه به ضرورت تحول و ارتقاء علوم انساني بر اساس قرآن و توليد علوم انساني بر اساس قرآن با روش اجتهادي و بايسته‌هاي توليد علوم انساني بر اساس قرآن بر اساس ديدگاه ايشان پرداخته مي شود. اين پژوهش مي تواند علاوه بر اثبات اصل امكان توليد علوم انساني بر اساس قرآن و تأكيد بر ضرورت آن به صورت مستدل، برايند ديدگاه رهبري را به عنوان ديدگاه جديدي در توليد علوم انساني قرآني ارائه نمايد.