كليدواژه :
انسان شناسي قرآني , ارتباطات ميان فرهنگي , حكمت , فطرت , فرهنگ
چكيده فارسي :
چكيده
امروزه دانش ارتباطات ميان فرهنگي كه تركيبي از دو دانش فرهنگ و ارتباطات است،¬ ¬مورد توجه نظري و كاربست عملي افراد و سازمان¬هاي مختلف با اهداف متفاوت قرار گرفته است.در حالي كه بنيادهاي نظري اين دانش مبتني بر انسان فردگراي سكولار فرهنگ نهاد بنا¬ شده است،ضروري است باعنايت به قرآن به عنوان كتابي كه هم هرچه گفته است حق و حقيقت است و هم شامل تمام حقيقت، مي توان زمينه سازي پيدايش و گسترش اين دانش را مبتني بر آموزه هاي اسلامي فراهم¬آورد.
دراين راستا، تلاش شده است تا با دو روش تحليل محتوي و تحليل مضمون در آيات شريفه قرآن، چارچوب نظري انسان شناسي قرآني ترسيم شود. اولويت مفهومي اين چارچوب در مقايسه با چارچوب فعلي اين دانش در عرصه جهاني طراحي مي-شود، كه اين خود مي¬تواند نوآورانگي اين پژوهش محسوب شود. ازجمله دستاوردهاي اين پژوهش آن است كه قرآن با به رسميت شناختن تفاوت¬ها واشاره تعليلي به آن ليتعارفوا و در عين حال اصل ننگاشتن آنها، اشاره به جوهر مشترك در ميان انسان ها با عنوان فطرت فطرت الله التي فطر الناس عليها در بعد بينشي و گرايشي و حكمت در بعد بينشي و كنشي دارد.-بنابراين تركيب فطرت و حكمت كه به ترتيب دلالت بر اشتراك نظري و عملي ميان انسان¬ها در قالب نگرشي دارد، در كنار فرهنگ كه ناظر به اختلافِ مكان، زمان و زبان محور است، سه پايه ساختمان ارتباطات ميان فرهنگي است كه با جمع و عدل دوگان¬هاي فرد- اجتماع، ساختار- عامليت، درزماني- ¬همزماني در جهت موفقيت در دنيا و سعادت در آخرت برخواهد¬ بود.
كلمات كليدي: انسان شناسي قرآني، ارتباطات ميان فرهنگي، حكمت، فطرت، فرهنگ
چكيده لاتين :
Abstract
Today, several individuals and organizations perusing different goals have paid attention to the discipline of intercultural communication, which is a combination of other two disciplines ‘culture’ and ‘communication’. They attempt to discover the theoretical significance and practical application of this discipline. Secular individualism being culturally institutionalized, constitutes the theoretical foundation of this discipline. Given that the Holy Quran contains all the truth and whatever is said by the Quran is totally true, it is necessary to pave the ground for the expansion or modification of intercultural communication in the light of the Quran. In this regard, it has been attempted to map the theoretical framework of the Quranic anthropology with two methods of content analysis and the implication analysis. The conceptual priority of this framework, comparing to the current framework in this discipline, depends on its global nature. It is designed for a global arena, which can be regarded as innovation in this research. Among the achievements of this research is that the Qur an, by recognizing the diversity of human being lays great emphasis on their pure God-given innate nature that can have specific inclination and wisdom in two theoretical and practical aspects. Diversity is an outcome rather than reason. Thus, the combination of innate nature [fitra] and wisdom, which respectively implies theoretical and practical commonalities of human beings in terms of attitude, along with a culture that reflects their differences in terms of place, time, and language, are the three pillars of intercultural communication. By adherence to different dichotomies of individual-social, agency-structure, in-time and within-time, and etc. can win the prosperity of this world and that of the hereafter.
Keywords: Quranic anthropology, intercultural communication, wisdom, innate nature, culture.
