بررسي ظرفيت هاي تعاريف علم كلام در گفتمان ديني با مخاطب برون ديني ((همراه با سنجش تطبيقي ميزان توجه مراكز متكفل گفتمان ديني در ايران به اين مسئله)

تمامي انسانها مخاطب اديان بوده و هر ديني به دنبال اتخاذ بهترين و كاملترين گفتمان براي جذب اين مخاطبان مي باشد .با توجه به تفاوتهاي عميق ميان انسانهاي ، مخاطب شناسي و اتخاذ مناسب ترين محتوي و روش براي تعامل با انواع انسانها، يكي از مقدماتي ترين اصول گفتمان موثر قلمداد مي شود. از ديرباز يكي از اصلي ترين علوم متكفل تامين محتوي مناسب براي گفتمان ديني علم كلام بوده است . مخاطب برون ديني يكي از دورترين مخاطبان براي تعامل در فضاي گفتمان ديني به شمار مي رود. اين مقاله ابتدا با ارائه دو نوع تقسيم بندي براي تفكيك مخاطبان در صدد است با روش تحليل محتوي تاريخي ميزان توجه پيشنيه تعريفي علم كلام به مخاطب برون ديني را رصد كرده و با همين فرايند در يك بررسي ميداني ميزان توجه مراكز عمده متكفل فرايند گفتمان ديني - مانند حوزه علميه و جامعه المصطفي _ با اين قشر از مخاطبان را مورد بررسي قرار مي دهد. علي رغم توجه ويژه به بخشي از مخاطب برون ديني فعال- انديشمندان-، هيچ توجه ساختار مند و منسجمي به گفتمان با ساير مخاطبان برون ديني مخصوصا »غير فعال« يافت نشد . براي پوشش اين نقيصه ،راهكار »كلام ارائه اي« يا »كلام پويا « پيشنهاد خواهد شد .