جايگاه فرهنگ و زبان در توسعه علوم اسلامي و ديني

هر جامعه اي داراي فرهنگي خاص است، بين رشد و شكوفايي فرهنگ و زبان وابستگي متقابل وجود دارد. زبان، نظامي اجتماعي است كه نسلهاي گذشته و حال آن را ساخته و پرداخته و به ما منتقل كرده اند. براي روشن شدن بيشتر اين ارتباط و در نهايت جايگاه فرهنگ و زبان در علوم اسلامي و ديني در آغاز سخن به بيان و معرفي فرهنگ و رابطه آن با آموزه هاي ديني با فرهنگ ميپردازيم، ارتباط تنگاتنگ و ناگسستني بين اين دو مي تواند عامل گسترده اي در مسير رشد و تكامل انسان باشند و در ادامه نگاهي كوتاه به آميزش فرهنگ ها دراسلام با وجود تفاوتهاي نژادي خواهيم داشت كه ملاك برتري انسان ها تقواست و رنگ ونژاد وفرهنگ متفاوت نمي تواند مانع رشد و تكامل در اسلام شود و در پي آن معرفي زبان را در پيش داريم، زبان جايگاهي به عنوان عامل تكوين هويت، عامل انسجام وعامل تبليغ و ترويج فرهنگ و درنهايت توسعه علوم اسلامي وديني خواهد شد . در چگونگي ارتباط فرهنگ و زبان وابستگي متقابلي وجود دارد و هر دو نقش بسزايي به عنوان دو مؤلفه در توسعه علوم اسلامي دارند. زندگي زبان ها در كنار يكديگر به غناي فرهنگي جامعه ياري مي رساند و در توليد فرهنگ و ادبيات و پر بار شدن محيط هنري علمي وفرهنگي جامعه نقش بازي ميكند. زبان ها به طور طبيعي نياز هاي خود را از يكديگر بر طرف ميكنند و با وام گيري، خود را با ملزومات جهان مدرن هماهنگ مي سازند، به گونه اي كه واژه هاي جديد ساخته مي شوند و زبان ها خود را با عينيات جامعه همراه مي نمايند و از اين طريق پيوندهاي صاحبان زبان ها و گويش ها افزوده مي شود، در نتيجه هويت هر ملت، چند زباني بر اوراق تمدن بشري و فرهنگ انساني افزوده مي شود. نقش زبان در قرآن كريم و روايات در اشاعه دين اسلام و هدف اسلام، از فرستادن پيامبران، بيان اصول دين است، براي رسيدن به هدفي مقدس يعني يكتاپرستي بايد از راه فرهنگ اسلـامي وارد شد يعني: تزكيه و تعليم كتاب و حكمت. بي گمان عامل فرهنگ و زبان در علوم اسلامي و ديني موجب بسط وتوسعه اين علوم خواهد شد و اين ارتباط مي تواند براستحكام و بر غناي توسعه اين علوم بپردازد، لذا نقش حوز ه ها ودانشگاه هاي علوم اسلامي در رسيدن به اهداف متعالي و توسعه اين علوم بسيارتاثير گذار و مهم است