تاثير زبان و عناصر زباني بر تبادل فرهنگي ملل

داد و ستد زبان ها يكي از مباحث مهم در زبان شناسي ، آموزش زبان و ادبيات هر كشور و تعاملات فرهنگي ملل به شمار مي آيد. وام واژه هايي كه در زبان هاي گوناگون جا به جا مي گردد، تنها يك عنصر زباني محض به شمار نمي رود بلكه واژه ها، تركيب ها و نشانه هاي زباني به همراه خود عناصر فرهنگي، اجتماعي زبان را نيز منتقل مي كنند؛ گرچه اين انتقال و تاثيرگذاري بسيار ظريف و نامحسوس و كند مي نمايد،ولي تاثير آن بسيار واقعي و گاه پايدار است.بيهوده نبوده است كه برخي كشورهاي اروپايي گاه حتي با تدريس كتابي مانند قانون ابن سينا - كه كتابي علمي و پزشكي است- با اين استدلال كه چنين نوشته هايي به شكل غير مستقيم فرهنگ اسلامي نويسنده را همراه خواهد داشت، موافق نبوده اند. زبان فارسي به عنوان يكي از زبان هايي كه تا قرن ها، پس از زبان عربي، زبان دين و علوم اسلامي و انساني به شمار مي آمد و بسياري از منابع و آثار و علومي مانند عرفان ،كلام، فلسفه ، طب ، نجوم، رياضي هندسه و جز آن به زبان فارسي گفته و نگاشته مي شد؛ همان نكته اي كه رهبر فرزانه بر آن تاكيد دارد كه زبان فارسي بايد به زبان مرجع علمي دنيا تبديل شود. در اين مقاله سعي بر آن خواهد بود كه برخي از نمودهاي تاثير زبان فارسي در زبان كشورهايي مانند هند، فرانسه، ايرلند، قزاقستان، روس، اسپانيا، ايتاليا، پرتقال، گرجستان، چين، اندونزي، آلمان وجز آن، با نمودهاي گوناگون و با توجه به پژوهش هايي كه در اين زمينه انجام شده واكاوي گردد.