ضرورتها و الزامات توجه به رويكرد آموزش انتقادي در بهره گيري از زبان انگليسي به عنوان ابزاري كارآمد در خلق جريانهاي فكري، فرهنگي و ديني در دنياي معاصر

گسترش بي بديل زبان انگليسي در عصر حاضر كه با عنوان عصر جهاني شدن شناخته مي شود، به نحوي بوده كه نمي توان در جريان شناسي فعاليتهاي آموزشي، فرهنگي، اجتماعي و رسانه اي در عرصه جهاني به اين عنصر مهم و كارآمد بي توجه بود. البته اين گسترش و تاثيرگذاريهاي انكارناپذير آن با بروز و ظهور دغدغه ها و نگراني هايي همراه بوده كه عمدتا در دو دهه اخير و در نتيجه طرح مباحث و ديدگاههاي انتقادي و در راس آن ديدگاه امپرياليسم زبان انگليسي مطرح گرديده است؛ موضوعي كه به ويژه در جوامع غيرغربي و مشخصا اسلامي بيش از پيش موضوعيت داشته كه بي شك جامعه ايران نيز به مانند شماري ديگر از جوامع غيرغربي و مشخصا اسلامي از اين قاعده مستثنا نبوده است. حال نظر به جايگاه زبان انگليسي در عرصه جهاني و عدم امكان بي توجهي بدان در برنامه ريزيهاي فرهنگي از يك سو و از سويي ديگر با توجه به انكارناپذير بودن تاثيرگذاريها و آسيب هاي توسل بي قيد و شرط به اين زبان، در اين مقاله ضمن معرفي رويكرد آموزش انتقادي و مولفه هاي آن، به ضرورتها و الزامات بهره گيري از آموزش انتقادي به عنوان رويكردي كارآمد در مواجهه هوشمندانه با زبان انگليسي پرداخته مي شود. باور نويسنده بر آن است كه توسل به اين رويكرد متضمن مواجهه غيرمنفعلانه و بلكه هوشمندانه از اين زبان در راستاي نيل به اهداف فرهنگي و اجتماعي موردنظر مي باشد. به بياني روشن تر، در سايه بهره گيري از اين رويكرد است كه نه تنها زمينه رد و يا پذيرش بي چون و چراي اين زبان حاصل مي آيد، بلكه مي توان به نحوي هدفمند از اين ابزار كارآمد در خلق و تقويت جريانهاي فكري، فرهنگي و ديني در دنياي معاصر بهره جست.