تاثير كاهش عملكرد غده تيروئيد بر وزن بيضه و بيان ژن كانكسين 43 ماكيانها متعاقب تحريك نوري

هورمونهاي رشد و تيروييدي مسئول اصلي رشد و تكامل طبيعي حيوانات هستند‌. عواملي مانند شدت نور و يا كم‌كاري تيروئيدي مي‌توانند تمايز سلولهاي سرتولي و متعاقباً روند بلوغ در پرندگان را به تعويق بيندازند. با پيشرفت بلوغ توليد پروتئين كانكسين43(Cx43) نيز افزايش مي‌يابد. هدف از اين مطالعه تاثير كم‌كاري غده تيروئيدي بر بيان ژن كانكسين43 و وزن بيضه در طي فرآيند بلوغ مي‌باشد. تعداد 30قطعه جوجه خروس(Gallus Gallus) با سن 6هفنه، در قالب طرح كاملاً تصادفي به دو گروه آزماشي شاهد و كم‌كاري تيروئيدي(HypoT) تقسيم شدند. هر دو گروه آزمايشي از شرايط يكسان برخوردار بودند، بجز اينكه در گروه HypoT داروي پروپيل تيويوراسيل(PTU)، به عنوان ايجادكننده كم‌كاري تيروئيد بمقدار1/0درصد در خوراك، در فاصله 6 الي 12 هفتگي گنجانده شد. در طول مدت آزمايش از 6 تا 18 هفتگي(دوره قبل از تحريك نوري) و نيز در 26 هفتگي(بعداز تحريك نوري) در فواصل زماني هر 3 هفته تعداد سه پرنده از هر گروه آزمايشي جهت بررسي رشد بيضه و بيان ژن كانكسين43 كشتار شدند. وزن نسبي بيضه در هفته‌هاي9 و 12 در گروه شاهد از HypoT بالاتر بود(05/0 P)؛ درحاليكه بيان نسبي ژن كانكسين43 بين آنها تفاوتي نداشت(05/0 P). در هفته15 هردو گروه آزمايشي در فراسنجه‌هاي آزمايشي تفاوتي نداشتند(05/0 P). در هفته 18بيان نسبي ژن كانكسين43 در HypoT پايينتر از گروه شاهد بود(05/0 P) اما در وزن نسبي بيضه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد(05/0 P). پس از اعمال تحريك نوري وزن نسبي بيضه در HypoT بطور مشخص از گروه شاهد بالاتر بود(05/0 P) ولي بيان نسبي ژن كانكسين43 تفاوتي نداشت(05/0 P).