توليد گياهان تراريخته به منظور ايجاد مقاومت به تنش خشكي در گياهان

Water stress يا تنش طولاني آب موجب كاهش اندازه گياه مي شود. مهمترين اثرات كمبود آب در بافت هاي مريتسمي بر روي فعاليت هاي سازندگي از قبيل ساختن Dna و Rna و مواد جدار سلول مي باشد. گياهان زراعي ترانسژنيك از جمله محصولات بيوتكنولوژي نوين هستند كه پيش‌بيني مي‌شود انقلاب عظيمي در كشاورزي به‌وجود مي آورند. گياهان تراريخته حاوي ژنهاي مقاوم به خشكي بعنوان يكي از ابزارهاي مهم و موثر در ايجاد مقاومت به كمبود آب به شمار مي روند. اين گياهان علاوه بر كنترل موثر خشكي، مزايا و اثرات بالقوه اي در كشاورزي از جمله افزايش درآمد زارعين، افزايش عملكرد، در شرايط تنشهاي محيطي را دارند، و مي توانند روز به روز بر وسعت كشت خود حتي در شرايط خشكي بيافزايند. ايمني گياهان حاوي ژنهاي ژنهاي مقاوم به خشكي توسط سازمان هاي مهمي همچون سازمان بهداشت جهاني (WHO) به اثبات رسيده است. آنچه در مورد اين گياهان حايز اهميت است، اينكه اكثريت آنها داراي ژنهاي مقاوم Areb)،Mpk ، (Jerf به خشكي بوده اند، ولي به دلايل محدوديتهاي ژنتيكي بيان نمي شوند، تا بتوانند با توليد پروتئينهاي لازم ايجاد مقاومت در برابر خشكي را نشان دهند. گذشته از اينكه بايستي به مراحل رشد گياه نسبت به كم آبي نيز توجه نمود. راهبردهاي مختلفي در جهت مديريت تلفيقي مقاومت به خشكي، از جمله روش تغيير در ميزان هورمونهاي گياهي مانند اسيدآبسيزيك توسعه يافته است. با اين حال، توسعه و معرفي راهكارهاي جديد در آينده مي تواند اثرات بالقوه و مزاياي برجسته گياهان مقاوم به خشكي را بطور دايمي در كشاورزان نوين تضمين كند.