تاثير نشانگرهاي ريزماهواره بر ساختار و تنوع ژنتيكي در گياهان زراعي و باغي

قدم¬هاي اوليه در اكثر برنامه¬هاي اصلاحي بررسي ساختار و ميزان تنوع ژنتيك در ذخاير توارثي گياهي مي-باشد. وجود تنوع ژنتيكي و درك روابط موجود بين ژنوتيپ ها مي¬تواند در راستاي حفظ ژرم پلاسم و طراحي برنامه¬هاي اصلاحي در گياهان مورد توجه قرار گيرد. با توجه به اهميت شناسايي، حفظ و نگهداري ذخاير توارثي و به‌كارگيري اين منابع به عنوان ابزاري مناسب جهت تسهيل فرآيند‌هاي اصلاحي و استراتژي‌هاي مديريتي، كارايي برخي از روش‌هاي مختلف ژنتيكي و ژنوميك مانند نشانگرهاي ريزماهواره در گياهان زراعي و باغي بررسي شد. نشانگرهاي ريزماهواره ابزار بسيار قدرتمندي براي برآورد ميزان تنوع ژنتيك درون و بين جمعيت¬ها و ارزيابي روابط خويشاوندي آنها، و همچنين تمايز ژنتيك و شناسايي جمعيت ها مي¬باشند كه مي-توانند براي مديريت ذخاير توارثي از طريق شناسايي نمونه¬هاي تكراري، ارزيابي خلوص بذور و نمونه¬هاي هم نام مورد استفاده قرار گيرند. نشانگرهاي ريزماهواره مبتني بر ژنوم، توزيع تنوع آللي، ارايه الگوهاي مديريت ژرم‌پلاسم و روابط ژنتيكي در زمينه ژنتيك حفاظتي را بهبود بخشيده است. با توجه به اينكه شناسايي ارقام باغي در سال¬هاي اوليه رشد و تا زماني كه درختان به بار نشسته¬اند امري دشوار است از اين نتايج مي¬توان در احداث باغ¬هاي جديد، شناسايي روابط خويشاوندي بين ارقام و ژنوتيپ¬ها به منظور بكارگيري در برنامه¬هاي به-نژادي و دستيابي به ارقام جديد اقتصادي و تعيين اصالت ژنتيكي و حفط اين ذخاير توارثي در كشور استفاده نمود. همچنين از تنوع ژنتيكي و فاصله ژنتيكي با استفاده از نشانگرهاي ماهواره¬اي ميتوانند تهديدهاي ژنتيكي و محيطي را بهبود بخشيده و در برنامه هاي تلاقي و بهنژادي استفاده كرد.