DNA واكسن ها، واكسن هاي آينده

واكسيناسيون از لحاظ تاريخي يكي از موفق ترين استراتژي براي پيشگيري بيماري هاي عفوني مي باشد. به دلايل ايمني، عمدتا در واكسيناسيون سنتي از ميكروارگانيسم هاي غير فعال و يا ضعيف شده در طراحي واكسن استفاده مي شود. واكسن هاي DNA به عنوان نسل جديدي از واكسن ها، يكي از روش هاي ژن درماني محسوب مي شوند كه طي آن براي ايجاد پاسخ ايمني، ژن عامل پاتوژن را از طريق يك وكتور مناسب وارد سلول مي نمايند. در واقع واكسن DNA از يك پلاسميد كد كننده پروتئين مورد نظر (آنتي ژن) تحت پروموتر پستانداران تشكيل شده است. امروزه واكسنهاي DNA كاربرد توجه زيادي براي درمان بيماري هاي مختلفي از جمله سرطان، عفونت هاي ويروسي، باكتريايي، انگلي و خود ايمني را به خود جلب كرده است. اثرات اين فن آوري انقلابي در مدل حيواني به اثبات رسيده است و چهار محصول واكسن DNA اخيرا براي استفاده در دامپزشكي تاييد شده است. واكسن هاي DNA تا حد زيادي در طول 20 سال گذشته از زمان اختراع خود تكامل يافته اند، اما هنوز به عنوان يك رقيب جايگزيني نسبت به واكسن انساني با پايه پروتئين معمولي و يا كربوهيدرات تبديل نشده اند. اما به خاطر داشتن مزايايي مانند تاثيرات گسترده، توليد آسان و ارزان در آينده ي نه چندان دور واكسن هاي DNA را مي توان به عنوان جايگزين ساير واكسن هاي سنتي در نظر گرفت.