شناخت بيماري ديابت وروش درمان آن

ديابت يك بيماري متابوليك و يك مشكل بزرگ بهداشتي با شيوع رو به افزايش درجهان است و مسبب عوارضي چون نفروپاتي، رونوپاتي، ريتنوپاتي و كوري است. ديابت نوعي اختلال مزمن در متابوليسم كربوهيدارت ، چربي ، و پروتئين و مشخصه ي آن افزايش قند خون در بيمار است.نارسايي قلبي –عروقي،كاهش عملكرد كليوي وكاهش فعاليت هاي عصبي ، از جمله عوارض طولاني مدت اين بيماري است. بيماري ديابت به علت عدم جذب سلولي قند خون ، ناشي از كاهش ترشح انسولين يا مقاومت سلول هاي بدن در برابر انسولين ايجاد مي شود. در ديابت نوع اول سلول ها ي بتاي لوزالمعده بطور كامل از بين رفته يا غير فعال مي گردد و در ديابت نوع دوم كه در بزرگسالان رخ مي دهد در اثر كاهش حساسيت بدن به سلول هاي انسولين مي باشد كه به آسيب هاي وارده به سيستم عصبي و كليه كمك مي كند . براي درمان از بسياري از داروهاي صنعتي موجود مثل آتروپين، دگوكسين، وينكريستين، تاكسول، ارگاتومين ،هيوسين و...، كه عصاره ي تام گياهان دارويي و يا تركيبات جداسازي شده از گياهان هستند، استفاده مي شود اما استفاده از گياهان دارويي(حاوي فلانوييد ها) نه تنها به خاطر افزايش مصرف آنها و هزينه اي كه به بيماران تحميل مي كنند بلكه بخاطر تاثير بالقوه مضر و ناشناخته ي اين محصولات شايسته ي توجه بيشتري هست. تحقيقات به وضوح نشان داده اندكه كنترل شديدودقيق سطح قند خون دربيماران با ديابت شيرين نوع1و2باعث كاهش عوارض كليوي،عصبي وچشمي و قلبي عروقي مي شود .