واكاوي توسعه دانشگاه كارآفرين، به عنوان دانشگاه نسل سوم و ستاره دانش و كار

در دنياي پر از تغيير و تحول امروز، رشد و توسعه كشورها در گرو توسعه كارآفريني از طريق تربيت نيروي انساني ماهر و متخصص است. توسعه كارآفريني عبارت است از افزايش احتمال و نرخ وقوع رفتار كارآفرينانه در كليه ابعاد كارآفريني. برنامه توسعه كارآفريني يك برنامه توسعه منابع انساني است كه بازده آن را مي توان كارآفرينان تواناي جديد با شركت هاي پايدار دانست. اين برنامه در واقع يك نوع سرمايه گذاري براي آينده محسوب مي گردد و به منابع انساني كشور كمك مي كند كه در آينده بتوانند تصميمات مناسب تري در باره اشتغال خود اتخاذ كنند، ايجاد منابع انساني كارآفرين و متخصص به كمك دانشگاه كارآفرين ممكن خواهد بود. اين مقاله، مراحل و فازهاي ايجاد دانشگاه كارآفرين را با استفاده از مدل كلاسيك دو بعدي عوامل دروني و محيطي، دانشگاه و كارافريني كه تدريس و تحقيق را در بر مي گيرد، بررسي مي كند. اين روش در دانشگاه ام آي تي و استندفورد مورد استفاده قرار گرفته است و در نتيجه مفاهيمي چون مفاهيم اجتماعي ديالكتيك بين سرمايه گذاري دانش و تعريف سرمايه مورد بررسي قرار مي‏گيرد.