بالانس بار با معماري بالانس كننده‌ي بار غيرمتمركز دوسطحي برمبناي امضاي وزن‌دار

هر تغيير و مفهوم جديدي در دنياي فناوري، مشكلات و پيچيدگي‌هاي خاص خود را دارد. بهره‌گيري از رايانش ابري نيز از اين قاعده مستثنا نبوده و چالش‌هاي فراواني را پيش روي صاحب‌نظران اين حوزه قرار داده است كه از آن جمله مي‌توان به مواردي نظير: بالانس بار، امنيت، قابليت اطمينان، مالكيت، پشتيبان گيري از داده‌ها و قابليت حمل داده‌ها اشاره كرد. سرويس‌هاي ابر مزاياي قابل‌توجهي از نظر هزينه و كارايي در اختيار مصرف كنندگان قرار مي‌دهند، كه براي ارائه چنين سرويس‌هايي، برنامه‌هاي كاربردي بايد بتوانند با كمترين وابستگي به زيرساخت سخت افزاري، اجرا شده و به آساني منابع را به اشتراك گذارند، فنّاوري‌هاي مجازي سازي و انتقال زنده براي اين منظور نقش اساسي در رايانش ابر بازي مي‌كنند. با توجه به اهميت فرآيند بالانس بار در رايانش ابري، هدف اين مقاله كار در اين حوزه قرارگرفته است تا بتواند زمان اتمام آخرين كار را كه پارامتري براي ارزيابي بالانس بار است را با روش پيشنهادي بالانس بار، بهبود بخشد. ضمن اينكه روش يك سطحي با روش دو سطحي نيز مورد بررسي قرار گرفته است. روش پيشنهادي، بالانس كننده‌ي بار غيرمتمركز با معماري دوسطحي مي باشد كه با پيكربندي روش الگوريتم امضاي وزن‌دار تركيب مي‌شود. در اين روش براي تخصيص بارها به ماشين‌هاي مجازي از الگوريتم ژنتيك استفاده مي‌گردد. شبيه‌سازي اين معماري توسط شبيه‌ساز كلود سيم كه مبتني بر كتابخانه‌ي جاواست انجام‌ مي گيرد كه نتايج بدست آمده از اين شبيه‌سازي بيان‌كننده‌ي كاهش نرخ نقض توافق سطح سرويس و زمان اتمام آخرين كار مي‌باشد.