پروتكل انتخاب مسير پايدار آگاه به انرژي براي شبكه هاي حسگر بيسيم

برخي از ابزارها و تجهيزات پيشرفته بر پايه داده هاي حسي دنياي واقعي اطراف خود كار مي كنند. اين داده هاي حسي توسط شبكه هاي حسگر بيسيم تامين مي گردد كه متشكل از چندين گره حسگر كوچك براي رصد كردن شرايط محيطي نظير دما، ارتعاش، فشار، صوت و يا حركت و سپس ارسال جمعي آنها به يك سيستم پردازش مركزي به نام ايستگاه اصلي مي باشند. پروتكل هاي مسيريابي متفاوتي همچون مسيريابي تخت، سلسله مراتبي و بر مبناي موقعيت مكاني بر انتقال اطلاعات در اين شبكه ها حاكم هستند. عدم وجود منابع كافي و عوامل محيطي مي توانند منجر به برهم زدن پايداري شبكه گردند. هدف بررسي عوامل مختلف در كيفيت اتصال و برقراري پايداري در شبكه مي باشد. مسيرهاي قابل اطمينان و مصرف كارآمد انرژي دو عامل اصلي ايجاد پايداري در شبكه هاي حسگر بيسيم هستند كه بايد در طراحي الگوريتم هاي مسيريابي مورد نظر قرار گيرند. در اين مقاله ضمن بررسي روش‌هاي پيشين مسيريابي براساس خوشه بندي، روش EASEP ارائه مي گردد كه براساس خوشه بندي طراحي شده و بهينه شده روش TSEP مي باشد. شبيه سازي نشان مي دهد اين روش با بهره‌گيري از انرژي باقيمانده در احتمال انتخاب سرخوشه ها و معرفي پارامتر حد آستانه انرژي، باعث افزايش دوره پايداري، توان عملياتي و طول عمر شبكه به ميزان 46، 68 و 8 درصد نسبت به روش TSEP شده است. اين روش عملكرد شبكه را نسبت به روش هاي مشابه بهبود مي بخشد.