بايستگي‌هاي فقه سياسي «حمايت از مستضعفين» در سياست خارجي دولت اسلامي

سياست خارجي از جمله حوزه هاي مهم نفوذ دولت ها به حساب مي آيد كه جهت-گيري هاي آن تا ميزان زيادي متأثر از فرهنگ سياسي نظامات حكومتي است. احياي فرهنگ سياسي دين بنياد با حدوث انقلاب اسلامي از يك سو، و استيلاي پارادايم ليبرال حاكم بر روابط بين الملل از ديگر سو، لزوم تأمل در نظريه ديني روابط بين-الملل را به منظور تكوين نظام مناسبات عادلانه آشكار مي سازد. تأمل در منابع فقه سياسي، به مثابه دال محوري در تكوين فرهنگ سياسي دولت اسلامي، كمك مي كند تا ضمن تشريح مباني تئوريك، اصول و مقاصد سياست خارجي و تبيين قلمرو مسئوليت بين المللي دولت اسلامي، بايسته هاي عقلي و نقلي حمايت از مستضعفين و مظلومين را تبيين و رسالتي كه از اين حيث متوجه دولت اسلامي است شناسايي گردد. ارائه چهارچوبي مفهومي از سياست خارجي دولت اسلامي به منظور تبيين جايگاه حمايت از مستضعفين و بررسي چالش هاي سياسي و حقوقي در اتخاذ اين راهبرد، نظير اصل عدم مداخله، موضوع نوشتار حاضر مي باشد.