تبيين وضعيت مطلوب اشتغال زنان با تأكيد بر محور فرهنگي سند الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

در پيشرفت يك كشور تنها يك شاخص، مهم نيست، بلكه چندين شاخص باهم اهميت دارند. يكي از اين شاخص­هاي پيشرفت فرهنگي، ميزان اشتغال و فعاليت زنان است. امروزه در غرب، نظريه­هاي توسعه، با مشكلات جدي نظري مواجه شده­اند. يكي از اين اشكال­ها، كه به نظريات توسعه وارد مي­شود، كميت­گرايي توسعه، بدون توجه به ماهيت و جهت افزايش كميت است. اگر برنامه­اي كه در جامعه­اي پيشرفته اجرا شده است، بخواهد در جامعه­اي كه هنوز بستر آن برنامه آماده نيست، عملي شود، با هزينه­هاي بسيار و آسيب­هاي اجتماعي ناگواري روبه رو مي­شود. لذا مسئله بومي­كردن شاخص اشتغال زنان و الگوي برنامه­ريزي و تطابق هنجار­هاي اجتماعي بنيادين با فرهنگ، ارزش­ها، آموزه­ها و سنت­هاي الهي حاكم بر جوامع؛ تلازم حيات دنيوي و اخروي با هدف رسيدن به حيات طيبه از اهميت بالايي برخوردار است. با توجه به جواز اشتغال زنان از نظر اسلام و قوانين موضوعه و اينكه اشتغال مستلزم خروج از منزل بوده، اين مقاله ضمن آسيب­شناسي اشتغال زنان از لحاظ جامعه­شناسي و روانشناسي در صدد تبيين آينده مطلوب اشتغال زنان بر اساس محور اجتماعي- فرهنگي الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت منطبق با عرف و ارزش­هاي ديني جامعه مي­باشد تا در اين راستا بتوانيم تعارض موجود ميان اشتغال زنان و وظايف مادري و همسري ايشان را مورد بررسي و پژوهش قرار دهيم. يافته­هاي پژوهش نشان مي­دهد كه در شرايط كنوني، اشتغال زنان درخارج از منزل اولويت يافته است كه معضلاتي را به همراه دارد و نظر به ظرفيت­هاي خلقت اوليه ايشان، وظايف مادري و همسري تحت­­الشعاع قرار مي­گيرند. لذا با توجه به پيشرفت فرهنگي منطبق با فرهنگ ايراني­- اسلامي وضعيت مطلوب آن است كه اشتغال زنان از اولويت مطلق خارج گردد.