مباني نظري وحدت در قرآن و حديث

يكى از مقاصد مهم انبياي الهي -عليهم السلام-، كه زمينه­ساز پيشرفت و تحقق مدينه فاضله در جوامع اسلامي بوده است، توحيد كلمه و توحيد عقيده است. جايگاه اين مسئله در اسلام آنقدر بالاست كه خداوند هدف بعثت انبياء را تكوين امت واحده اسلامي برمي­شمارد. در دوران كنوني كه جوامع اسلامي گرفتار شديدترين مناقشات و اختلافات مختلف شده­اند. دستيابي به وحدت امري ضروري و انكارناپذير است اما دستيابي به وحدت پديده­اي كاملاً مشروط است. كه تابع سلسله‌اي از شرايط مهم است، كه در پرتو آن چنين امري از ذهني و نظري به مرحله عينيت و عمل درمي‌آيد. ازجمله شرايطي كه تحقق و عينيت اين پديده را عملي مي‌نمايد، فهم و درك صحيح مباني نظري آن است. تكوين، ايجاد و دوام وحدت بين مسلمانان در صورتي محقق مي‌شود كه افراد امت اسلامي نوع نگاه خود را به سه كانون: خدا، انسان و هستي تغيير دهند و فهم و دركي صحيح، عميق و دقيق از مباني نظري مذكور به دست آورند. تا بر اساس آن بتوانند به جامعه آرماني قرآن نزديك شوند. بر اين اساس پژوهش حاضر با شيوه كتابخانه­اي- استنادي و با تكيه ‌بر روش كيفي از نوع تحليل محتوايي استنباطي در پي آن است كه ابتدا به پردازش دقيق اصطلاح وحدت و سپس به استناد آموزه­هاي ثقلين به بازشناسي مباني نظري آن از قرآن و سنت استخراج بپردازد.