تدوين يك مدل نظري (تحليلي) در خصوص طلاق به شيوه نظريه‌پردازي داده‌بنياد

مقاله حاضر با استفاد از رويكرد برساختي و تفسيري و روش­شناسي نظريه داده‌بنياد به بازسازي معنايي طلاق در ميان زنان طلاق گرفته مي­پردازد. ديدگاه تفسيري- برساختي انسان را به مثابة موجودي فعال، خلاق و معناساز تعريف مي­كند كه مدام در حال ساخت و ساز و نيز معناداركردن زندگي اجتماعي و واقعيات اجتماعي روزمره است. بنابراين محيط اجتماعي بر خلاف رويكرد اثباتي به خودي خود فاقد معناست وتوسط انسان­ها از طريق الصاق معاني و نمادهاي عيني معنادار مي­شود. اگر انسان موجودي باشد خلاق و معناساز، بنابراين، واقعيات اجتماعي نظير طلاق همواره در حال ظهور هستند. افراد مصاحبه­شده عمدتاً زناني هستند كه طلاق گرفته­اند. روش­شناسي پژوهش حاضر، روش­شناسي كيفي است و از روش نظريه­پردازي داده­بنياد و تكنيك مصاحبه عميق براي انجام عمليات تحقيق استفاده شده است. در اين پژوهش بجاي آزمون نظريه و تأييد يا رد آن به ارائه نظريه به صورت محدود به واقعيت پرداخته مي­شود تا بر اساس آن، مدل نظري ( تحليلي) در خصوص طلاق به شيوه نظريه­پردازي داده­بنياد ارائه گردد. يافته­هاي بدست آمده شامل شش مقوله عمده به اين شرح مي­باشد. متعين­هاي فقدان فضاي همسرگزيني، تغيير الگوي رفتاري خانواده­ها به عنوان شرايط علي بيروني؛ خشونت رفتاري و فقدان رابطه ناب به عنوان شرايط علي دروني؛ شدت درگيري و باور به رهايي و آزادي به عنوان بستر و مقوله لورفتن روابط قبل از ازدواج و دخالت ديگران شرايط مداخله­گر؛ كم­هزينه­تر كردن طلاق به عنوان راهبرد و بي­اعتمادي و سختگيري خانواده و افسردگي از شكست، تنهاماندن پيامدهاي طلاق در نظر گرفته شده است. مقوله هسته­اي اين بررسي فقدان رابطه تنظيم شده و طلاق است كه مقولات عمده فوق را در برمي­گيرد.