زمينه‌ها، ضرورت‌ها و خط‌مشي‌هاي دگرگوني نظام آموزش عالي كشاورزي در راستاي الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

اين مقاله بر آن است با تأسي از يك خودبازانديشي حرفه‌اي با بهره‌گيري از ديدگاه سيستمي نظام نوآوري كشاورزي، ضمن برشمردن مسائل كليدي، سويه‌هاي تحول در نظام آموزش عالي كشاورزي را در راستاي الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت معرفي نمايد. روش تحقيق حاضر با توجه به ماهيت و اهداف تحقيق و به لحاظ ويژگي در نحوه جمع­آوري اطلاعات در ارتباط باموضوع مورد نظر، توصيفي تحليلي مي­باشد. جمع­آوري اطلاعات نيز با استفاده از منابع مكتوب كتابخانه­اي، ‌مقالات پژوهشي در حوزه ترويج و آموزش كشاورزي و تعبيري از مقالات حوزه­ي آموزشي نشأت گرفته و اساس كار بر تحليل و استنباط محقق و به لحاظ استفاده از نتايج كاربردي مي­باشد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه روند كنوني آموزش عالي كشاورزي در ايران بدليل بحران‌زا بودن قابل تداوم نيست و نيازمند بازانديشي سيستمي و بازنگري بنيادين اما متوازن و متناسب با بافتار بخش كشاورزي و نظام گسترده اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي و بوم‌شناختي كشور است. چنين تحولي نياز است با در نظر گرفتن آموزه‌هاي الهام‌بخش كشورهاي ديگر و سويه‌هاي پاردايم نوين در حال برآيش و با در نظر گرفتن پيوندهاي شبكه‌اي اين نظام با ديگر نظام‌هاي متعامل همانند ترويج، تحقيق، اجرا، بازار، صنعت و غيره و نيز هماهنگي و تقسيم كار و انسجام نهادي درون نظام بين دست‌اندركاران متعدد بويژه مؤسسات دولتي، آزاد، غيرانتفاعي، علمي و كاربردي و ... و نيز نهادها و انجمن‌هاي علمي فعال در عرصه آموزش عالي كشاورزي است.