افقِ وحدت و اخوت در جهان اسلام در الگوي پايه اسلامي-ايراني پيشرفت و سازوكارهاي تحقق آن

براي رسيدن به نقطه­ي وحدت بخش و اخوت­پرور در جهان اسلام، كه در افق سي­ام پيش ­نويس اوليه سند الگوي اسلامي-ايراني- پيشرفت پايه آمده است، توجه خاص به ساز و كارهاي تقريب مذاهب اسلامي براي هدف كانوني تحكيم اتحاد و انسجام كشورهاي اسلامي ضرورت مضاعفي دارد. پرداختن به اين بحث به خاطر وضعيت اسفبار كشيده­شدن اختلافات مذاهب به عرصه­ي رسانه­هاي ديجيتالي و شبكه­هاي ماهواره­اي، اهميت دوچنداني يافته است. متأسفانه موارد اختلافي بين مذاهب با بسترسازي دشمنان مشترك، از سطح حوزه­هاي تخصصي به عرصه­هاي همگاني راه پيدا كرده است، كه نشانگر سادگي برخي از خودي­ها و عزم و مكاري دشمنان اسلام براي نابودسازي اسلام و مسلمين به دست خودشان است. در بستر چنين ضرورت­هايي بازگشت به انديشه حضرت امام خميني -رحمت الله عليه-، بدون ترديد راهگشاست، چرا كه انديشه امام راحل به عنوان بزرگترين اسلام­شناس و پيش­قراول احياگري در جهان اسلام در دوره معاصر، حامل ارزشمندترين رهنمودهاي عملي در اين زمينه است، كه خود پشتوانه­اي قوي از معارف اسلام ناب دارد كه بايستي در تدوين الگو و اقدامات عملي در اين زمينه مورد توجه و كاربست باشد. در اين مقاله تلاش شده است، در راستاي افق مربوطه در سند پايه، رهنمودهاي عملي امام در اين زمينه و پشتوانه­هاي معرفتي خود آن راهكارها بيان شود، تا نگاه جامعي را به عنوان سند پشتيبانِ الگوي پايه در بحث مربوطه ارائه كرده باشد.