زيبايي شناسي قرآن و نمود آن در ترجمه

قرآن كريم آخرين كتاب الهي، آياتي هم آهنگ و هم ساز دارد كه در اين هم آهنگي كلام و اسرار اهورايي نهفته است و خداوند با اين واژگان زيبا و شعرگونه ي موزون پيام خود را نازل كرده است. پژوهشگر كوشيده تا ترجمه هاي اين كتاب الهي را بررسي كند و دريابد كه آيا عناصر زيبايي شناسي آيات در ترجمه ها برگردانده شده يا خير. اين پژوهش بر سه وجهي سازي، اصل اساسي پژوهشهاي كيفي، بنا نهاده شده است، سه ابزار گردآوري داده لحاظ گرديد: مصاحبه، پرسشنامه و تحليل محتوا. مصاحبه ها با دوازده كارشناس در علوم قرآني، موسيقي شناسي و مطالعات ترجمه برگزار شد. پرسشنامه از نوع بن-باز و شامل نه سوال بود كه بين هشت دانشجوي مطالعات ترجمه و پانزده دانشجوي حوزه و علوم قرآني توزيع گرديد؛ ترانوشته ي مصاحبه ها و پاسخهاي پرسشنامه كدگزاري گرديد.داده هاي به دست آمده به كمك دو هم ارزياب و يك خودارزياب به منظور بهبود پايايي پژوهش بررسي گرديد. براي اثبات يافته ها، سوره مزمل با هشت ترجمه ي آن ، سه فارسي و پنج انگليسي بر طبق دو مدل لفور (راهبردهاي ترجمه شعر) و برمن (رويه هاي دگر سازي) مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها حاكي از آن است كه مترجمان نتوانسته اند قرآن را به گونه اي ترجمه كنند كه هم زيبايي شناسي و هم معنا برگردانده شود.نتيجه ي پژوهش به كار گروهي كارشناسان به عنوان مترجم-يار ختم شد كه طي آن كارشناسان با اتحاد نظر بتوانند قرآن را زيبا و با كمترين تغيير در معنا برگردانند.