ارتباط بين مديريت دانش و كار آفريني در سازمان ها

يكي از مهمترين مسائلي كه جوامع امروزي درهزاره سوم با آن روبررو هستند كارآفريني است،زماني كه كارآفريني به عنوان يك روش زندگي توسط اكثريت افراد يك جامعه پذيرفته مي شود،اركان توسعه در آن جامعه در مقايسه باساير جوامع سريع تر رشد مي كند. مديريت دانش با ايجاد، توسعه و ترويج دانش و تمركز بر دارائي هاي غير فيزيكي سازمان)تجارب و دانش كاركنان(، شرايطي را براي بروز رفتار كارآفرينانه فراهم مي نمايد و باعث بوجود آمدن سازمان هاي كارآفرين مي شود كه مجموعه اين اقدامات تاثير مستقيمي برروي رشد و توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي سازمان دارد. در واقع مي توان گفت: سازمان ها اگر بخواهند از رويكرد كارآفريني براي نيل به اهداف خود يعني بقاء، رشد و توسعه بهره مند شوند بايستي با مديريت بر دانش شرايط را براي بروز رفتار كارآفرينانه فراهم نمايند . مهم ترين عامل موفقيت كارآفريني سازماني, مديريت كردن اثر بخش دانش در سازمان است. در اين راستا، ابتدا با تبيين دقيق مفهوم مديريت دانش و مولفه هاي آن آشنا مي شويم و در ادامه كارآفريني سازماني و مفاهيم مرتبط با آنرا مورد بررسي قرار داده و در بخش اصلي مقاله به رابطه بين مديريت دانش و كارآفريني سازماني مي پردازيم.. بر اساس نتايج تحقيق مشخص شد كه مديريت دانش از طريق مديريت بهتر ايده ها، افزايش توانمندي ونوآوري، بهره وري كاركنان و رهبري موثر دانش مي تواند منجر به كارآفريني در سازمان گردد. از اين رو، سازمانها براي رسيدن به كارآفريني سازماني بايد به مكانيزم هاي تسهيم دانش در سازمان جهت ايجاد نوآوري توجه نمايند. مديريت دانش نقش حياتي در بهره گيري از كارآفريني در دنياي حاضر ايفا ميكند، به طوري كه مي توان بيان داشت يكي از عناصر اصلي كارآفريني سازماني داشتن دانش مفيد در زمان مناسب و در دست شخص مناسب است. وجود دانش لازم و كافي در دست كارآفرين و يا صاحب كسب و كار باعث شناسايي و بهره برداري از فرصت و كسب سود از آن مي شود.