ارزيابي روش‌هاي زمين‌آماري در پهنه‌بندي كيفي آب زيرزميني دشت سيرجان

افزايش روزافزون جمعيت و بالا رفتن استانداردهاي زندگي در بسياري از كشورها موجب افزايش نياز به منابع آب با كيفيت مناسب براي مصارف مختلف كشاورزي، صنعت و شرب شده است. در بسياري از تحقيقات و پژوهش‌هايي كه به‌نوعي از داده‌هاي كيفيت آب در آن‌ها استفاده مي‌شود، به دليل نبود نقاط نمونه‌برداري در تمام محدوده، نياز به ميانيابي داده‌ها وجود دارد. در اين پژوهش روش‌هاي مختلف ميانيابي شامل روش تابع شعاع محور، عكس فاصله وزني و كريجينگ روي پارامترهاي كيفي TDS، CL، Na و SO4 56 نقطه نمونه‌برداري واقع در دشت سيرجان، در شهريور 1393 با استفاده از شاخص حداقل مربعات خطا RMSE ارزيابي شد. نتايج نشان داد از ميان اين روش‌هاي ميان‌يابي مبتني بر GIS، براي پارامتر TDS روش كريجينگ عمومي با مدل (Hole Effect)، براي پارامتر CL روش كريجينگ ساده با مدل (Rational Quadratic)، براي پارامتر Na روش كريجينگ عمومي با مدل (Gaussian) و براي پارامتر SO4 روش كريجينگ ساده با مدل (J-Bessel) نتيجه بهتري دارد. همچنين نتايج طبقه‌بندي كيفي بر اساس روش شولر نشان داد كه 95 درصد دشت سيرجان ازنظر پارامتر سديم در طبقه خوب و 5 درصد در طبقه قابل‌قبول، ازنظر پارامتر كلر كل دشت در طبقه خوب، ازنظر كل مواد جامد دشت فاقد آب با كيفيت طبقه خوب است و 20 درصد دشت در طبقه قابل‌قبول، 25 درصد در طبقه متوسط، 30 درصد در طبقه نامناسب، 17 درصد در طبقه كاملاً نامطبوع و 8 درصد در طبقه غيرقابل‌شرب قرار دارد؛ همچنين ازنظر پارامتر يون سولفات كل دشت در طبقه خوب قرار دارد. به‌طوركلي كيفيت آب زيرزميني دشت سيرجان به‌جز ازنظر پارامتر TDS شرايط مطلوبي دارد و كيفيت آب زيرزميني از مناطق شرقي دشت به سمت غرب رو به كاهش است.