تاثير بر هم كنش دي كلرووس با پروتيين آلبومين سرم در حضور نانوذرات نقره با سه اندازه متفاوت توسط روش طيف سنجي فلورسانس

در اين مقاله مطالعه بر هم كنش البومين سرم انساني و دي كلرووس در حضور نانوذرات نقره با استفاده از روش طيف سنجي فلورسانس مورد بررسي قرار گرفت. در ميان نانوذرات فلزي ،نانوذرات نقره توجه زيادي را به خود جلب كرده است .پتانسيل اكسايش – كاهش نقره از طلا و پالاديوم پايين تر است.بنابرين فعاليت شيمايي نقره بالاتر از ان ها مي باشد. نقره داراي كاربرد هاي بالقوه بسياري در طول موج نوري،سوئيچ هاي نوري، شناسايي مولكولي، علم پزشكي، كاتاليكي ، بيولوژي و ... مي باشد. توده فلزي نقره تاريخ طولاني در كاربرد هاي پزشكي دارد. پروتيين سرم البومين انسان در كبد سنتز مي شود كه يك پروتيين غيرگليكوزيله مي باشد و علي رقم پايداري بسياربالايي كه دارد، يك پروتيين انعطاف پذير است كه ساختار ان تحت تاثير شرايط محيط از قبيل pH، قدرت يوني.... قرار مي گيرد. دي كلرووس در محيط مرطوب هيدروليز شده و توليد اسيد فسفريك مي‌كند. نيمه‌عمر(50DT ) اين تركيب در دماي 25 درجه سانتي‌گراد و8 :pH ، سه روز(36 ساعت) است. دي كلرووس در آب و محيط‌هاي اسيدي به‌تدريج ولي در محيط‌هاي قليايي به‌سرعت هيدروليز مي‌شود. مواد و روش ها: در اين مقاله از پروتيين آلبومين سرم و دي كلرووس در حضور نانوذرات نقره استفاده شد و با استفاده از روش طيف سنجي فلورسانس بررسي شد. فلورسانس يك فرايند نشري مهم تجزيه اي است كه در ان اتم ها يا مولكول ها به وسيله ي جذب باريكه اي از تابش الكترومغناطيسي برانگيخته مي شوند .سپس گونه هاي برانگيخته به حالت پايه باز مي گردند و انرژي اضافي خود را به صورت فوتون از دست مي دهند .جذب و انتشار فلورسانس در بازه زماني كمتر از ميكروثانيه اتفاق مي افتد. .انتشار فلورسانس هميشه در طول موج هاي بلند تر از تحريك نور اتفاق مي افتد .فلورفورها مولول هايي هستند كه حاوي ذرات فلورسنت مي باشند. نتايج و بحث: از بررسي طيف هاي بدست امده ازآلبومين سرم انساني و دي كلرووس در حضور نانوذرات نقره به اين نتيجه رسيديم كه با افزايش غلظت دي كلرووس، خاموشي در پروتئين رخ داده كه خود مويد تغيير در آرايش فضايي پروتئين است همچنين در حضور نانوذرات نقره سه ، حركت از طول موج بيشتر به سمت طول موج كمتر كه نشان دهنده ي كاهش قطبيت اطراف كرومافور و آبگريزي است. نتيجه گيري: : اميد است نتايج حاصل از اين مقاله در جهت يافتن راهي براي كاهش غلظت آزاد دي كلرووس در خون باشد.