بررسي ميداني ميزان شيوع بيماري مالاريا در بخشي از جنوب استان سيستان وبلوچستان

امروزه بيماري مالاريا بيش از %40 از جمعيت جهان را تهديد ميكند. طبق آمار اداره كل ريشه كني مالارياي ايران تعداد موارد بيماري بين 20-30 هزار مورد در سال است. انتقال مالاريا بيشتر در استانهاي جنوب شرقي ايران مانند سيستان و بلوچستان، هرمزگان و قسمتي ازكرمان ديده مي شود. در پژوهش پيش رو اطلاعات پزشكي مربوط به بيماري مالاريا طي سالهاي 1390-1394 در شهر نيكشهر و بيست و شش روستاي اطراف آن طي يك تحقيق ميداني و مراجعه به مراكز بهداشتي- درماني جمع آوري شد. پارامترهاي مورد بررسي شامل تعداد نمونه هاي جمع آوري شده در هر فصل سال، تعداد نمونه هاي مثبت، نوع انگل، گروه سني، جنسيت، محل سكونت، مليت، بررسي اپيدميولوژي و نتيجه درمان مي باشد. به طور كلي در مجموع 6521 نمونه بررسي شده مورد آناليز قرار گرفت كه شامل 94 نمونه مثبت بودند. بيشترين تعداد نمونه هاي جمع آوري شده و نمونه هاي مثبت با تعداد 43 نفر مربوط به نيكشهر بود. از اين مبتلايان 16 نفر تابعيت افغاني و 6 نفر تابعيت پاكستاني داشتند كه نشان دهنده نقش كشورهاي همسايه در شيوع بيماري مالاريا در ايران است. بيشتر بيماران شهر نيكشهر مرد و از گروه سني 15 سال به بالا بوده و استراتژيهاي درماني فعلي توانسته است باعث بهبودي كامل بيماران شود. بيشتر موارد بررسي شده به انگل ويواكس مبتلا بودند. كمترين نمونه هاي جمع آوري شده به روستاي پشت قلعه، زيرك آباد، روگ تعلق داشت كه به ترتيب داراي تعداد لام مثبت 1، 1و 7 بودند. آناليزهاي آماري نشان دهنده رابطه مستقيم ميان عامل خشك سالي و كاهش سطح آب رودخانه ها و كم شدن شيوع بيماري در اين مناطق مي باشد.